#JXYMw
Co roku przyjeżdżali polecani "goście". Niektórzy z dziećmi w moim wieku. Któregoś razu rodzice zgodzili się, abym poszła z "wczasowiczami" na plażę, bo rodzice mieli urwanie głowy, a "goście" nalegali. Wyjątkowo wyszłam więc z nimi na plażę. Dla mnie widok codzienny i normalny - oni zachwyceni urlopem, a z nimi chłopczyk w moim wieku. Michał, blondyn. Jako mała dziewczynka "od razu się zakochałam" i on też. No i my tak wszędzie za rączkę, spacerki, dziecięce zakochańce biegają razem, bawią się.
Zabawy zabawami, zbliża się czas powrotu do domu, więc jego rodzice krzyczą: "szybko do wody wypłukać się z piasku, na ręczniki i schnąć na przebranie!". No i my tak też zrobiliśmy, za rączkę i do wody. Jednak fale były na tyle duże, że przykryły mnie i porwały kawałek, nie mogłam wstać, bo każda kolejna fala przykrywała i porywała, ale czuję na ręce mocny uścisk, który nie chce mnie puścić. To był Michał, który mimo tak młodego wieku okazał niesamowitą siłę i zaparcie, aby mnie z tej opresji wyciągnąć. Cała przerażona wyszłam z wody, jego rodzice nawet nie zdążyli zauważyć, że ich syn uratował mi życie. Gdyby mnie nie trzymał, na pewno woda by mnie zabrała, a w panice nawet nie umiałam zaczerpnąć powietrza.
Michał, jeśli to czytasz - a nigdy nie miałam okazji spotkać Cię po raz kolejny - dziękuję, bo dzięki Tobie jestem tu i mogę to napisać po 20 latach.
Od małego bohater :D
Nie wiem jak Ty, ale ja bym starała się Michała odnaleźć... Może on też szuka Ciebie? :)
Z doświadczenia wiem, że czasem to niewykonalne... Jeśli autorka zna jedynie imię i wiek, to może być trudno ;< Ale życzę jej, by miała więcej szczęścia ode mnie :)
Może są jakieś zapiski z danymi gości. Minęło jednak 20 lat. Kupa czasu...
@The może powiesz coś więcej o swojej historii? Zaciekawiłaś mnie.
Ajjlii ma rację ;)
Poszperaj w zapiskach Twoich rodziców. Może akurat Ci się poszczesci.
Powodzenia Autorko!! :))
@AJaLubie nie ma zbyt wiele do opowiadania, rozczaruję Cię :) Nie tak dawno poznałam chłopaka na koncercie. Ciężko to opisać, ale tak od spojrzenia do spojrzenia zaczęliśmy razem tańczyć i rozmawiać (nie było to łatwe bo staliśmy prawie pod samą sceną, więc było mega głośno). W ogóle wiem, że to dziwne, ale od początku miałam wrażenie jakbym skądś znała jego uśmiech :) Z reguły jestem zazwyczaj nieśmiała i ciężko mi nawiązywać nowe kontakty (szczególnie z chłopakami), ale z Nim było zupełnie inaczej - od początku wszystko szło tak naturalnie, jakbym gadała z najlepszym przyjacielem. W dodatku mam dwie lewe nogi i brak pewności siebie, w związku z czym nienawidzę tańczyć - z Nim mogłabym tańczyć w nieskończoność, tak było idealnie. Mimo, że nasze spotkanie było dosyć krótkie, to jednak super się komunikowaliśmy - zero przeszkód, mimo 'barier' językowych, a nawet poczucie humoru mieliśmy bardzo podobne :) No i niestety ale później szybko musieliśmy się rozstać (On musiał wrócić do swojej grupy - niezależne od niego : <) i nawet nie zdążyłam pomyśleć o tym, żeby zapytać go o jakiś szczegółowy kontakt :( Dostałam jedynie buziaka na pożegnanie i tyle go widziałam. Najgorsze jest to, że wiem, że On czuł dokładnie to samo, a mimo to nie możemy się odnaleźć teraz.... Próbowałam chyba wszystkiego....spotted, facebook, ale nic nie pomaga, bo zwyczajnie nie mam wystarczającej ilości informacji, żeby Go odnaleźć....
O matko, ale się rozpisałam :O
@The napisałaś wyznanie o tym? Czy co?
Starałam się jak najkrócej...nie wyszło :D
@The dzięki wielkie!😊
I napisze tu wyznanie??
Fajnie, fajnie... Ale nadal nie rozumiem, czemu wczasowicze i goście pisałaś w cudzysłowie:P
Czy tylko ja nie mialem "dziewczyny" będąc małym siurem?
A ja nie mialam chlopakow bedac mała punia :|
@ChoosePazuzu
łączymy się w bólu..
Koniec końców dalej nie miałem dziewczyny :D
Może nigdy nie byliście nad morzem ;d
jeśli mam być szczery to nie byłem. Ale chce jechać! Liczy się?
Może jak pojedziesz to i znajdziesz ;> Powodzenia 😉
Tak z innej beczki ale - nie mieszkaliście w tych pokojach po sezonie?
To niesamowicie urocze, taki mały, zakochany bohater. :') Zapytaj rodziców, może mają gdzieś dane tej rodziny, znajdź go i podziękuj! 😊
Urocze bardzo. Czy tylko mi się od razu ciśnie uśmiech na twarz gdy czytam o taki dziecięcych "miłościach"?
A już liczyłam na to, że odnalazłaś Michała po latach....
Trzymam za Ciebie kciuki, szukaj go!
Mały bohater :-) .