To nie jest złe, dobre, śmieszne, żałosne czy niebezpieczne. To wygląda na pomysł wynikający z tęsknoty i smutku, by choć w fantazji spełniło się marzenie dotyczące ponownego spotkania. Jeśli czujesz się przytłoczona, spróbuj porozmawiać z kimś o swoich emocjach, wspomnieniach dotyczących tej osoby, czemu za nią tęsknisz, czemu Ci jej brakuje. Najpewniej dostaniesz wsparcie, a ja z kolei jestem przekonana o tym, że poczujesz się lepiej po rozmowie; tak to właśnie działa.

Nic w tym dziwnego ani niezwykłego. To ciekawe i sporo osób się tego uczy. Co w tym niesamowitego?

Ja nadal nie umiem świadomie śnić :/

A może to po prostu tęsknota?

Jak się tego można nauczyć?

Doskonale wiem jak to jest. Ja podjęłam taką decyzję z powodu depresji- nie mogłam wytrzymać i chciałam uciec, znaleźć się w lepszym świecie.
Okazłam się tak beznadziejna, że przez prawie 2 lata prób moim jedynym osiągnięciem był fałszywy LD.
Jakbyś chciał/a o tym porozmawiać, mogę podać numer do GG