Moi rodzice nie rozwiedli się, a mimo to też śpię z misiem, bardzo długo spalam z pielucha (nastoletnie lata). Czuję, że nie umiem budowac bliskości, nie potrafię czuć się bezpiecznie przy innych. Jedyne miejsce, gdzie c z uje się bezpiecznie to moje łóżko i miś. Żeby było ciekawiej nie przeszkadzają mi żadne przeprowadzki, ważne żebym miała swoją pościel i misia.

Rozwód jest ciężki, ale lepiej by rodzice się rozwiedli niż ciągle się kłocili niszcząc sobie i dziecku psychikę :/

Też mam już trochę lat i śpię z misiem i niezapomnianą podusią. Nikogo nie mam, a jakoś miś mi po części łata tę pustkę.

Załóż pieluchę na misa :D

Ja też do niedawna spałam z materiałową pieluchą. Głaskałam ją przed spaniem. Jakiś czas temu jednak zamieniłam ją na równie miłą apaszkę ;)

Utożsamiam się. U mnie pieluchę i misia zastępują po prostu wspomnienia. I czasem przeglądam zdjęcia z dzieciństwa wracając do czasów gdzie wszystko było takie piękne i proste. Rozwód był 3 lata temu, mam 21 lat i nie potrafię się z tym pogodzić. Dość oklepany tekst ale tu pasuje: Łączmy się w bólu..

A ja nie umiałam matmy praktycznie przez całą swoją edukację i byłam chora, jak miałam do niej usiąść. Rozwiązywanie zadań załamywało mnie psychicznie i nerwowo. Dopóki w ostatniej klasie liceum nie zapisałam się na korki, bo musiałam jakoś maturę zdać. Wtedy nawet przyjemnie rozwiązywało mi się zadania, a lekcje matematyki już nie były dla mnie koszmarem :)) Może nawet dzisiaj usiadłabym do matmy, tak żeby sobie przypomnieć niektóre rzeczy :)

Ja śpię i z pieluchą, i ze smoczkiem. Wiedzą o tym tylko domownicy. Łączmy się <3 To nic strasznego, być sobą

Smutne :( Ale pociesze Cię, nie jesteś sama! Sama śpię z misiem i pieluchą :)

W sumie smutne...