Nic Cię nie wytłumaczy. Gdy się komuś niszczyło życie, to trzeba ponosić konsekwencje, i muszę przyznać - nawet mi Cię nie żal. Człowiek po to ma rozum, żeby z niego korzystać, a jeśli nie korzysta, to niech się później nie skarży na życie.

Dawno za sobą mam bunty i czasy szkolne, ale do dzisiaj nie jestem w stanie zrozumieć, jak można aż tak dawać w kość nauczycielowi. Chyba, że babka miała coś za uszami.

Nawet mi ciebie nie szkoda. Poniosłaś konsekwencje swojego idiotyzmu z dawnych lat i żaden "okres buntu" tego nie tłumaczy. Szkoda tylko, że po latach ale lepiej późno niż wcale.

Też sprawiłam ogromne problemy w gimnazjum, wychowawczyni robiła wszystko,żeby doprowadzić do przeniesienia mnie do innej szkoły. Jakież było jej zdziwienie, gdy po kilku latach wrociłam tam na praktyki. 😉

Wydaje mi się, że nie mówisz całej prawdy. Twoje zachowanie musiało zostawić piętno na jej psychice. Może przez te lata żywiła do Ciebie nienawiść. Może rozsiewałaś fałszywe plotki na jej temat i przez to miała trudność ze znalezieniem pracy w zawodzie. Musiało być coś na rzeczy. Może przeżyła załamanie nerwowe. Gimnazjalista to już duży dzieciak i powinien sobie zdawać sprawę z konsekwencji swojego zachowania.
Germanistce się nie dziwię, że nie chciała mieć Ciebie w swoim zespole. Miała do tego prawo.

Wtf, dziewczyna była młoda, miała problemy z którymi sobie nie radziła, zmieniła się, żałuje, a teraz się cieszycie z jej nieszczęścia? Profesjonalne ze strony germanistki to na pewno nie było, skoro wszystkie rozmowy przeszła idealnie, coś to o obydwu Paniach mówi

Cos tu z deka naciagane. Kij z tym jaka byłaś w szkole - jest naprawde kolosalna różnica między tym jak zachowuje się nastolatek, a jak dorosły.. I to, jak się zachowywałaś 10 lat wcześniej NIE jest podstawa do odrzucenia w rekrutacji. Chyba, że to zachowanie to nie było po prostu zwykłe gówniarskie chamstwo, tylko perfidne wpieprzanie się w życie prywatne i uderzanie tam gdzie najbardziej zaboli.

"Nie zadała mi nawet jednego pytania, tylko od razu zaczęła mi tłumaczyć, dlaczego sobie nie poradzę." - pytanie podstawowe - czy faktycznie były to rzeczy, z którymi bys sobie nie poradziła. Jeśli tak - to sory, ale nie spelniasz warunków na stanowisko. Rekrutacje wyglądają bardzo różnie - zadawanie pytań niekoeniecznie musi mieć miejsce. Tu kobieta cię znała sprzed 10 lat, więc niektóre pytania były po prostu zbędne. Istotne jest tu jednak jak wyglądaa ta rozmowa - mógł to być zwyczajnie chwyt rekrutacyjny, którego nie zdałaś. No bo jeśli babka wymienia czego nie potrafisz, a ty tylko stoisz/siedzisz i przytakujesz - no to sory, ale nawet gdybys w szkole byla jej ulubienica to w tym momencie odpadasz.

no jaka byłaś taka jesteś i jak ktoś czyta co piszesz ze zrozumieniem to widzi
zwrócę uwagę tylko na dwa elementy bo nie chce mi się więcej pisać
1. telefonicznie przebrnęłam przez wszystkie rozmowy wzorowo.- gratuluję bezkrytycznej samooceny i polegania jedynie na swoim własnym osądzie samej siebie. Podczas rekrutacji nie mówi się kandydatom czy przeszli dotychczasowe etapy wzorowo czy nie, więc na pewno nikt tego ci nie powiedział
2. Facet, który siedział obok niej, bał się odezwać.- świetnie opanowałaś czytanie w myślach, ewentualnie wybiegł za tobą i powiedział, przepraszam bardzo ale bałem się odezwać
tak jak kiedyś koncentrowałaś się na sobie i tym co sobie wymyśliłaś w swojej główce i to było jedynie słuszne zupełnie nie licząc się z innymi tak samo robisz i teraz
nic się nie zmieniło jesteś taka sama a była germanistka bardzo szybko to zauważyła
widziała twoje cv przy pierwszej rozmowie telefonicznej więc gdyby kierowała się personalnymi rozgrywkami odpadłabyś na początku, nie doszłoby do żadnej rozmowy - to do wszystkich, którzy tak barwnie upajali się jak to strasznie zachowała się była nauczycielka i jakie to było nieprofesjonalne
gratuluję zachwytu nad samą sobą i wszechwiedzy o innych dlaczego co robią

No i bardzo ładnie ci odpowiedziała

Jak się przejmowała w tym wieku pyskówkami 13 latki to powodzenia życzę. Widocznie się nie nadawała do tej pracy.