#YFpWX
R. od początku był wychowywany na zasadzie "kupimy ci wszystko, co tylko się da". Czyli co pierdnął, to już miał, a nawet zanim zdążył pierdnąć, już to dostawał. W rezultacie jego pokój do teraz jest jedną, wielką graciarnią, gdzie są wszelkiego rodzaju zabawki, którymi R. w sumie to nie potrafi się bawić i tylko nimi rzuca, rozwala albo się ich boi. Co śmieszne, zabawki najczęściej kupowali mu rodzice oraz rodzice od jego matki, czyli jego dziadkowie.
Poza milionem zabawek, R. ma również milion innych rzeczy. Ciuchy, gadżety, śmieciowe akcesoria. A jeśli jeszcze chodzi o ubrania - nie wynosił ani połowy z nich. Nie raz widziałem jak ciocia (jego mama) wyrzuca NOWE, podarowane np. przez nas komplety ubranek dla młodego.
Ze względu, że nigdy nie wiedzieliśmy co młodemu kupować na święta czy urodziny - bo w końcu miał wszystko - ograniczaliśmy się do paru słodyczy, kasy w kopercie i jakiegoś ładnego ubrania. Co potem lądowało na śmietniku, tak, nawet słodycze, bo R. ich nie chciał, więc nie mogły być w domu.
R. wyrósł na młodego szantażystę, któremu wszystko wolno, może rozrabiać, rozwalać oraz rządzić się własnymi prawami, chceniami. Wszystko uchodzi mu od zawsze płazem. Jak coś rozwali, rzuci uśmiech, rodzice odkupią, a ciocia czy babcia wybaczy. Dodatkowo kręci się, nie potrafi wysiedzieć, nie wie co to czyjś ból i potrafi go sprawić (np. uderzając celowo babcię w głowę dziadkiem do orzechów, bo to "młotek ha, ha"). Jest specyficzny. Chce skupiać na sobie uwagę, często nie chce jeść i nawet zaczął obmacywać kobiecą część społeczeństwa (od mamy, po ciocie, kuzynki itd. aż do nauczycielki angielskiego!).
Dodatkowo R. śpi nadal z mamą. Bo sam rzekomo spać "nie potrafi, budzi się". Już nie raz rodzice młodego zostali ochrzanieni, bo cholera, co to ma być. Młody przez ten kontakt z mamą jest z nią bliżej niż ona (mama) ze swoim mężem. R. potrafi mamę pocałować w usta po parę razy, trzymać jej piersi i się z tego cieszyć, komentować jej "wielkie cyce" (sam to wymyślił) i nawet mówić, że ją kocha i to ona jest jego żoną.
Obrzydza, dziwi i irytuje mnie ta część mojej rodziny. Nic sobie nie robią z tego, że robią krzywdę temu dziecku. Ciocia z młodym się maca przy stole na świętach, wujek (jego tata) na wszystko dumne patrzy, a choćby babcia zwraca uwagę na ich zachowanie, a ciocia tylko się zawstydza i rzecze coś na styl "oj R., przeestań, w doomuu".
Nawet pisząc to, jestem oburzony. Serio. Nikt i nic na nich nie wpływa, nawet uwagi ze strony szkoły - niejednokrotnie byli wzywani, bo młody np. usiadł na kolana nauczycielce i powiedział, że ją kocha i ma "fajne cyce".
Skandal.
Niech rodzice zaczekają do czasu dojrzewania... Wtedy nie będzie czasu na pytania: "Gdzie popełniliśmy błąd?"
Zastanawia mnie, co by powiedziała jego mama lub ktokolwiek z rodziny, gdyby doszło do gwałtu nawet na samej matce lub kuzynce, co jest bardzo prawdopodobne.
7 lat ma narazie nieszkodliwy
Narazie...
On nie jest dziwny ani specyficzny tylko rozwydrzony do ostatnich granic.
Skądś gówniak musiał niektóre zachowania podłapać. Najgorsze jest to, że rodzice zezwalają na taką samowolkę, a potem dziecko wyrasta i płacz, bo "co my teraz zrobimy".
Zawiadomiłabym opiekę społeczną
I co byś im powiedziała?
Co k**wa!?
Freud dumnie patrzy z obłoków, jak jego teorie się sprawdzają
Lysa i Robert Arynn? Imie R pasuje
Czy to już kompleks Edypa?
Chyba nawet gorzej
Kompleks Edypa to norma. Większośc dzieci przez to przechodzi w wieku okolo 3 lat. Ale to kończy się na wyraźnym 'Nie' i dzieci to rozumieją.
Ale tu mamie się podobało, ojciec nie reagował i jest takie coś...
a sama nazwa "kompleks Edypa" nie ma sensu, bo Edyp nawet nie wiedział, że jego żona jest jego matką
Za następne 7 lat pewnie będzie się ciupciał z matką, a ojciec będzie z tego dumny :/