Tylko, że gdy zaczną o tym mówić cześć osób uzna, że są przewrażliwione bądź wymyślają, w skutek czego słuchacz je oleje a matki popadają w większy dołek.

@pacynkazeszmatek część tak a część nie. Lepiej próbować i mówić niż zabić własne dziecko i siebie.

Jasne. Jak tylko moja żona wspomni, że się nie wyspała zaczyna się litania, że madki teraz takie leniwe, kiedyś to się pieluchy we frani prało a dzisiaj się w dupach przewraca. Niechby spróbowała się bardziej pożalić...

Awers dokładnie. W dzisiejszych czasach kobiety muszą mieć posprzatane w domu, obiad ugotowany, pranie zrobione i uprasowane, a przy tym wszystkim muszą mieć jeszcze uśmiech na twarzy i perfekcyjny makijaż. Po urlopie macierzyńskim powinny odrazu wrócić do pracy bo jak nie to są nazywane madkami,które tylko żerują na 500+ bo wychowywanie dzieci i dbanie o dom to przecież żadna praca. Trzeba jeszcze pracować na etacie i po robocie sprzątać gotować i zajmować się dziećmi wtedy można zasłużyć na miano prawdziwej matki polki .

Ja mówię o swojej depresji ciążowej otwarcie. Nawet nie wiesz z jakim linczem się to spotyka ;)

Szalka- miałam to samo, na przemian z nieśmiertelnym: "jak już urodzisz to Ci się odmieni, teraz to hormony Ci buzują".

Ale wiecie dziewczyny, że możecie same zrobić coś ze swoją depresją, a nie liczyć na otoczenie? Właśnie, żeby nie wysłuchiwać takich rzeczy, lepiej powiedzieć to jednej zaufanej osobie, partnerowi i szukać pomocy, ale nie u rodziny i znajomych, tylko u specjalistów.

Vampire7 - tak, wiem. Jednak u mnie to bardziej polegało na tym, że otoczenie zwracało mi uwagę, że jestem: "za mało szczęśliwa, smutna, niezadowolona, nie promienieję" i kiedy odpowiadałam im otwarcie (częściej rodzinie niż znajomym) o przyczynie, to słyszałam hasła wymienione w poprzednim komentarzu. 😊

I jak? Magicznie Ci się odmieniło po porodzie? Bo ja zaraz rodzę i boje się ,że po tym pożegnam się z życiem bo nie dam rady.

@Vampire7 - dwóch specjalistów odmówiło mi pomocy bo ciężarnych się nie leczy. Trzeci powiedział ,ze nie ma tabletek na miłość do dziecka. Dostałam receptę na psychotropy po porodzie i muszę sobie radzić. Jakie to jest urocze ,ze wszyscy znają świetne wyjścia. Szkoda ,ze rzeczywistości wyglada inaczej. Życzę Ci byś nigdy nie musiała się o tym przekonać.

Ja przez 3 lata ukrywałam bulimię i nadal nikt z rodziców o tym nie wie...

Mam nadzieję że już z Tobą lepiej :)

NIe wiem ile w tym prawdy, ale czytałam, że ona miała niebieską kartę, że mąż się znęcał i po kolejnej awanturze nie wytrzymała. Jak bardzo zrozpaczonym trzeba być... :(

Poduszką? Xd

moja siostra potwierdza ze po naturalnym od razu super sie czuła a po cesarce bardzo dlugo dochodzila do siebie.

Żadnego dziecka nie urodziłem i raczej nie urodzę, ale towarzyszyłem przy porodzie żony. Może to i natura wymyśliła, ale natura też nie jest doskonała. Widziałem w jakim żona była stanie i ku*wa, nie wiem jak ona to wytrzymała. Ja bym nie wytrzymał. Zresztą jej kondycja psychiczna przez kilka tygodni była straszna. Płakała na samo wspomnienie porodu. Mówiła, że czuła się jak zwierzę. Drugie nasze dziecko przyszło na świat przez cesarkę, którą żona zniosła świetnie. Do dziś mówi, że ból rany po cesarce to wręcz rozkosz w porównaniu z bólem porodowym.

Każdy poród jest inny. Nie można tego do siebie porównać bo każda kobieta przechodzi poród inaczej. Ja moje pierwsze dziecko rodzilam siłami natury,wiadomo bol okropny gdy ma się już spore rozwarcie, ale miałam to szczęście,ze nie popekalam, i nawet nie byłam szyta. Na drugi dzień po porodzie nic mnie nie bolało i mogłam zrobić wszystko przy dziecku. Natomiast drugi poród miałam 5 miesięcy temu przez cc i nie chciałabym nawet tego wspominać. Natomiast moja koleżanka rodziła naturalnie i dziecko ja okropnie porozrywalo, nie mogli wyciągnąć dziecka lekarz musiał je wypchnac uderzając ja w brzuch, powiedziala, ze następnym razem już nie chciałaby rodzić naturalnie tylko chciałaby mieć cc.

Nie zamierzam rodzić i nigdy się w te tematy nie zagłębiałam jakos specjalnie. Ale czy rodzenie leżąc z nogami w górze jest dobre i naturalne? Na logike chyba zaden ssak tak nie rodzi. I przepraszam za porównanie ale mi w takiej pozie byłoby ciężko się wysrać a co dopiero rodzić. Nieironicznie pytam czy może mnie ktoś oswiecic?

z moich "badań"- poród leżąc plackiem jest wygodny tylko dla lekarza.. kobiety "łatwiej" rodzą np kucając (jak za starych dobrych czasów! na polu, przegryźć pępowinę i wiśta wio dalej do roboty- smutny żarcik). Ale to już wymagałoby innego podejścia lekarzy i położnych (a tu chyba jednak jesteśmy sto lat za Murzynami). Jak kto znosi poród siłami natury czy przez cc- to jest totalnie indywidualna kwestia.. większość znanych mi kobiet nie miało wielkich problemów po cc..

Etanol, zamilcz kobieto. Jak widzę Twoje teksty o macierzyństwie do rzygac mi się chce. Według mnie jesteś głupią małolatą ,która poród widziała w filmie amerykańskim. Skoro poród naturalny jest taki cudowny i naturalny to czemu wiele kobiet pęka od pochwy po sama dupę? A to tylko jedna z przykrych konsekwencji porodu naturalnego. Czemu matki maja traumy poporodowe?! Błagam zamilcz. Ja sama zaraz będę mieć cc. Nie neguje osób rodzących naturalnie- wręcz podziwiam. Ale jeśli jesteś na tyle tępa ,że myslisz ,ze położna pomoże kobiecie np.; z tokofobia to jesteś zwykła idiotla.

Dobrze ktoś zauważył - obecna najpopularniejsza pozycja porodowa NIe JEST pozycja optymalna dla rodzącej. Kiedyś kobiety rodziły bab czworakach. Uczyłam się na historii, ze ten współczesny sposób wziął się stad, ze cesarz Francji Ludwik (chyba XVI albo XIV, zawsze mi się mylą) nazywany królem Słońce uwielbiał oglądać porody. Gdy na jego dworze kobieta rodziła, przychodził do pokoju i oglądał dla rozrywki. Ta pozycja ułatwiała mu seans. Jeśli to prawda... zachęcam do lektury na ten temat. Wydaje mi się, ze później lekarze zaadaptowali ta metodę bo jest im wtedy tez wygodniej pracować (?) a może to po prostu pomyłka dziejowa, jedna z wielu. W każdym razie nie jest to dobre dla kobiet rodzących według wielu opinii. Dlatego w prywatnych szpitalach juz się od tej pozycji odchodzi.

Tak, dla mnie poród był rzeźnią. Najpierw oksytocyna, już nawet (o dziwo) odejście wód plodowych było bolesne. Potem tylko 4 godziny darcia mordy z bólu. Wyginało mi ręce i nogi, nie miałam rozwarcia, nagle pojawiło się w 30 sekund, pękła mi skóra i szyjka macicy, syn stracił tętno, a ja odleciałam, dosłownie, z bólu właśnie. Lekarze włożyli mi długopis do ręki aby jakoś podpisać zgodę na cesarkę i już mieli mnie kroić kiedy jakoś się ocknęłam i wypchnęłam z siebie syna. Synek urodził się zdrowy. Okazało się że wszystko przez drobną budowę ciała i zbyt wąską miednicę. Potem przez trzy dni nie mogłam nawet stać ani chodzić, a do pełnej sprawności wracałam 3 miesiące. Mega zazdroszczę tym które miały łatwy poród ;)

Poród naturalny byłby nawet dobrym przeżyciem gdyby lekarze i położne traktowała rodzącą kobietę z szcunkiem. Podejście do porodu jest to 80% sukcesu. Jeśli kobieta miałaby świadomość, że w tak trudnej sytuacji może liczyć na pomoc osób doświadczonych i wszystko zostanie jej wytłumaczone to moid cud malina.
Ale niestety to co się czyta i słyszy jak się kobiety traktuje na porodowkach i jak lekarze olewają wszystko to ja sie nie dziwię, że są takie depresje poporpdowe. Mieć świadomość, że po jednym porodzie można zostać niepełnosprawną do końca życia i wszyscy umyją od tego ręce to ja piernicze.

Mam znaczną wadę wzroku plus początki jaskry. Ciśnienie w oczach hula przekraczając normy czasem 3 razy. Dźwigać mi nie można więcej jak 5 kg. Ale przeciwwskazań do porodu naturalnego nie było.
Zdecydowałam się na cesarkę, bo zerwania siatkówek bałam się Bardziej niż bólu.

człowiek wyewoluował do postawy wyprostowanej przy coraz większej głowie. To, ze poród jest naturalny nie znaczy, że jest dobry. Modliszki zjadają swoich chłopów i to też jest naturalne, a jakoś nikt nie chce mieć upier... głowy.

Serio? Jak tak można powiedzieć... Nie wiesz czy miała wsparcie czy nie. Wiele samotnych matek radzi sobie bez wsparcia rodziny, wiele nie radzi sobie mimo wsparcia. Przecież problemy psychiczne zależą od wielu różnych czynników, a obwinianie kogokolwiek jest bez sensu. Tym bardziej, że kompletnie nie znasz sytuacji i wyciągasz sobie wnioski niewiadomo skąd.

Jak zwykle wina faceta, norma na tej stronie.