#G2qha
No cóż…
Spadłam twarzą na beton. ALE! Praktycznie od razu wstałam jak gdyby nigdy nic.
Mam nadzieję, że nie pamięta, bo to tak trochę żenujące było.
No cóż…
Spadłam twarzą na beton. ALE! Praktycznie od razu wstałam jak gdyby nigdy nic.
Mam nadzieję, że nie pamięta, bo to tak trochę żenujące było.
Chciałem zrobić to samo, ale spadając uderzyłem żebrami o dolną rurę i gdyby nie moja kuzynka, która szybko pobiegła po moich rodziców to nie pisałbym tego... Trzepaki bywają zabójcze.
Czasami się zastanawiam jaki cudem przeżyłam dzieciństwo, chyba jak większość dzieciaków w tamtym okresie miałam naprawdę ogromne szczęście.
Też robiłam takie rzeczy w dzieciństwie i o dziwo nigdy nie miałam ani jednej kości złamanej...
Dopiero niedawno zbiłam sobie palec przy walce :v
Jak tak o tych wypadkach czytam, to nie żałuję ani nie dziwię się mojemu strachowi przed podobnymi wygibasami na trzepaku w dzieciństwie... 😧
Ja chciałam zrobić zwis z trzepaka, ale w miejscu gdzie siedziałam ziemia była mocnej usypana i zaryłam głową. Bardzo bolalo, ale trzeba było zachować twarz i nie płakać :D
Jako dzieciak zaliczałam mnóstwo upadków i też wyrobiłam sobie umiejętność szybkiego zbierania się z gleby.
Kogo ja oszukuję, do tej pory mi się to często przydaje. 😀
Mając 7-8 lat bawiłem się z kilkoma starszymi znajomymi na trzepaku, był moment w którym ja trzymałem się dolnej rurki, a jakaś dziewczyna siedząc pół metra od trzepaka na niskim murku trzymała mnie za nogi. Ja się puściłem trzepaka, lecz ona moje nogi nie. Pamiętam tylko płacz i że miałem wybite przednie zęby…
Mój kolega zrobił to samo. Duma mu nie pozwalała płakać, mówił, że go nie boli...
Kłamał, oczy miał zaszklone i ledwo chodził...
A ja brutalnie jeszcze wymyśliłem zabawę w berka ☺️
Ja chciałam skoczyć z jakiegoś murku na trzepak, który miał tylko tę górna krawędź, ale oczywiście nie doleciałam i padłam na płasko na klatę. Bolało.