#0QD0E
Mieszkam w małej wiosce, gdzie wszyscy się znają. Kilka domów ode mnie mieszkał mały chłopiec (wówczas lat 4) chorujący na raka. Był to chłopiec bardzo grzeczny, zawsze uśmiechnięty i zawsze jako pierwszy rwał się do pomocy innym. Lekarze podali już, że umrze za kilka tygodni.
Poszłam go odwiedzić, kupiłam pluszowego misia (uwielbiał je). Podczas rozmowy, opowiedział mi historię, która na zawsze pozostanie w mej głowie. ''Chciałbym przeżyć do Świąt. Kocham je. Uwielbiam, gdy widzę uśmiech na twarzy mamusi i tatusia. Uwielbiam zapach barszczu. Zawsze w święta razem z mamą patrzymy przez okno, jak w innych domach świecą choinki. To jest cudowne''. Popłakałam się. Wpadłam na pewien plan, zaangażowałam w to całą moją rodzinę, gdy sąsiedzi zauważyli o co chodzi, również się przyłączyli.
Właśnie w ten sposób urządziliśmy Święta Bożonarodzeniowe w listopadzie. Wszyscy w domach ubierali już choinki, gotowali potrawy, przygotowywali się do świąt.
Do końca życia zapamiętam uśmiech i łzy małego chłopczyka, widzącego nasze poczynania. Kupiliśmy mu prezent, sąsiad przebrał się za Mikołaja, urządziliśmy najlepsze święta, jakie tylko mogliśmy. Warto było.
Dokładnie 4 dni po tym zdarzeniu zmarł.
Chłopczyku, na zawsze będziesz w naszych sercach. Do dziś wspominamy Ciebie. Uczyniłeś nasze życie lepszym i mam nadzieję, że Bóg ci to wynagrodzi. Spoczywaj w spokoju, maleństwo.
Dlaczego zawsze kiedy widzę, że ktoś pisze, że to na 100% prawdziwe wyznanie, to z tyłu głowy pojawia mi się myśl, że to pewnie nieprawdziwe?
"''Chciałbym przeżyć do Świąt. Kocham je. Uwielbiam, gdy widzę uśmiech na twarzy mamusi i tatusia. Uwielbiam zapach barszczu. Zawsze w święta razem z mamą patrzymy przez okno, jak w innych domach świecą choinki. To jest cudowne'' - czterolatek wypowiadający się w ten sposób, jasne, już wierzę. Jak czterolatek może uwielbiać święta, skoro jest w takim wieku że nie pamięta poprzednich?
Nie wiem, jakie macie postrzegania i stereotypy. Ten chłopiec był bardzo inteligentny, bardzo wrażliwy co jeszcze bardziej zachęcało sąsiadów do pomocy. 4 lata to wiek, w którym pewne informacje się wie.
Czteroletnie dziecko może jak najbardziej pamiętać poprzednie święta. Co do wypowiedzi, oczywiście, że dziecko nie wypowie się w taki dokładnie sposób, i na potrzeby narracji trzeba to trochę sklecić, ale sens zapewne był właśnie taki. Dzieci pamiętają najszczęśliwsze momenty jako obrazy i emocje. Gdy moje dzieci były małe i czasem coś wspominaliśmy, na przykład wakacje, to najlepsze ich wspomnienia były właśnie takimi obrazami: roześmiani rodzice, pyszne lody jedzone na plaży, smak ziemniaka upieczonego w ognisku.
Mój brat będąc w wieku 4lat na pytanie czy woli jeździć nad jezioro A czy B powiedział:
"Wolę jeździć nad jezioro B, bo z A nie jestem w pełni usatysfakcjonowany".
Za to ja pamiętam pewne zdarzenia które miały miejsce jak miałam 1,5 roku. Moja koleżanka zaś nic nie pamięta sprzed ukonczenia 6lat.
Moja czteroletnia córka używa słów jak nadmiar, przekształcić i wiele innych pasujących raczej do doroslych z pełn ąświadomością, pamięta nie tylko ostatnie świeta ale tez halloween poprzednie i o co w tych swietach chodzi, więc jesli ci ktoś mówi że dziecko w tym wieku na pewno nie robi czegoś to weź pod uwage że dzieci rozwijają sie jednak w bardzo różnym tempie a w podręcznikach jest ujęcie statystyczne.
Aż się spłakałam.
Bardzo piękny gest z Twojej strony, umierał szczęśliwy.
O jaaaa oby wiecej takich ludzi. Gratuluje postawy :)
Historia wydaje się być zmyślona. Kiedyś była taka sama opisana w internecie.
Nawet reklamy już świąteczne leciały, i Kevin xD
Piękne :)
Piękna postawa
Piękne wyznanie ! I piękna postawa autorko !
Wspaniały gest :)