Zgadzam się, jak nic nie daje efektu a dzieciak robi wszystko celowo to jest powód do strachu i tylko oddział zamknięty, to pewnie będzie dla niego tragedia ale on sam może doprowadzić do większej.

Skoro babcię pogryzł do krwi, to raczej nie będzie się nim chciala zajmować :/

^ a ty umiesz czytać?

@anionimbu
Faktycznie, mój błąd :P

Upośledzenie to nie choroba psychiczna! Nie zamkną go na oddziale zamkniętym, w ogóle na żadnym w psychiatryku. Jeśli chodzi o leki, to wystarczy się zastanowić czy w ogóle by je brał bez wciskania w gardło (o ile tak też by się dało)

Na dziecięcych i młodzieżowych oddziałach jest dużo upośledzonych dzieci.

Docha ja również trochę upośledzonych znam. A w wyznaniu autorka pisze tylko to, że jest niepełnosprawne intelektualne. Nic o chorobie psychicznej. Fakt, to nie musi się wykluczać, może współistnieć. Ale o ile faktycznie choroby psychicznej nie ma, o tyle nie da go się umieścić na zamkniętym.
W ogóle, żeby dzieciaka (czy dorosłego) ubezwłasnowolnić, zamknąć gdzieś, trzeba się nastarać, że hoho a i tak nie zawsze się da.
Z doświadczenia przez kontakt z upośledzonymi wiem, że ciężko czasem ich namówić do wykonania zwykłych rzeczy (sprzątnąć po sobie, zjeść obiad gdy ma kaprys na nie jedzenie itd..) a co dopiero zmusić do zjedzenia tabletki.
A, jeszcze coś. To, że jest upośledzony nie oznacza, że nie rozumie czegoś takiego jak działanie z premedytacją i nie umie być np wredny w najprostszy z możliwych sposobów. Znam bardzo spostrzegawczych i bystrych na swój sposób upośledzonych ludzi

Pewnie. A gdybys ty się taki urodził ? Albo stał się po wypadku ? Chciałbyś żeby wszyscy z rodziny na ciebie wypieli dupę ? Rodzice maja się wyrzec dziecka, bo nie jest takie jak inne. Większość ludzi na tej stronie ma chyba jakieś zaburzenia psychopatyczne albo osobowości ... zero empatii, tylko ja ja ja.

To dosyć brutalne ale niestety korzystne i wygodne ;/

Coś w tym jest. W naturze jednostki nieprzystosowane do życia są odrzucane. Tyle ze tutaj pojawia się czynnik przywiązania i tego "co ludzie powiedzą”.

Nie jesteśmy zwierzętami. Mamy rozum i powinniśmy wykazywać się empatia. Nigdy nie wiesz, kiedy sam staniesz się ciężarem dla innych. Tobie też może przytrafić się np. wypadek i będziesz zbędny. Oczywiście świat byłby lepszy, gdyby np. badano wszystkich i pozwalano rozmnazac się tym bardziej wartościowym lub gdyby w ten sposób eliminowano psychopatow itd. Ale chyba nie o to chodzi w życiu.

@Zapomialamhaslaznow empatia to najbardziej nadużywane pojęcie w relacjach międzyludzkich.... Jak przytrafi mi się wypadek i będę zbędny to jednak wolał bym umrzeć niż całe życie być zależnym od innych. Poza tym wypadek wypadkowi nie równy. Jak złamiesz nogę to jesteś zbędny, ale tylko czasowo. Jak stracisz obie nogi to już nigdy nie odzyskasz sprawności. Społeczeństwo polega na tym, że wspiera się swoich, ale nie ogranicza się dla nich dobra innych. Tak jak na wojnie, nie zostawia się rannych kolegów, tylko im pomaga, ale jeśli pomoc jest niemożliwa to aktem litości jest skrócenie ich cierpień.Powinni rozmnażać się tylko ludzie silni i inteligentni. My przez nadmiar empatii i ratowanie jednostek słabych doprowadzany to tego, że rozmnażają się osoby, które nie powinny. W naturze jednostki zbyt słabe giną, może to i brutalne, ale odpowiedzialne, w przeciwieństwie do zabawy w ratowanie wszystkich jak leci... Co do likwidacji psychopatów to .....nie, nie i jeszcze raz nie, sam jestem psychopatą i nie widzę w tym nic złego. Nie jest to żadna choroba, ani nic co przeszkadza w życiu. Wręcz odwrotnie psychopaci są najlepiej przystosowani do życia, nie są nieprzydatni, a wręcz potrzebni. Ktoś się musi zajmować mokrą robotą i podejmować decyzje w oparciu o czynniki inne niż empatia i litość. Czasem trzeba poświęcić jedno życie by uratować kilka, zabić kogoś kto zagraża społeczeństwu czy zajmować się pracą chirurga lub patologa sądowego. W wypadku operacji nie można płakać nad pacjentem, tylko trzeba od razu działać bez namysłu. Psychopaci mogą podejmować takie wybory, natomiast większość ludzi nie. A do tego niezależnie od mojego wywodu to psychopatów to nie żadne zaburzenie i nie można go wykryć metodami eugeniki i medycyny. Nikt nie ma też wypisane w mózgu czy będzie dobry czy zły. Nawet po wielu latach znajomości z kimś trudno ustalić czy jest psychopatą, a ty chcesz robić to od razu. Nie da się tak czy inaczej. Psychopatów jest niesamowicie trudna do zdiagnozowania.

A ten znowu z eugeniką.

Są różne sposoby "przydatności". Można się przydawać społeczeństwu będąc dobrym człowiekiem, pomocnym, inteligentnym etc. Do tego nie trzeba np. mieć nóg, więc taki wypadek nie ma tu nic do rzeczy. A wypadek, w którym mózg przestałby sprawnie funkcjonować, na tyle, żeby dojść do poziomu takiego dziecka, które nie zrobi nic dobrego fizycznie, nie jest w stanie być świadomie dobrym człowiekiem, wspierać kogoś jakkolwiek... Cóż, również wolałabym umrzeć niż być taką jednostką.

@DarkPsychopathll mialam na mysli wypadek po którym jesteś calkowicie zależny od innych. O jesli sama uleglabym takiemu wypadkowi to również wolałabym umrzeć i nie być ciężarem dla bliskich. Przez dwadzieścia lat żyłam z bratem, który miał porażenie mózgowe. Mimo że teraz jest lżej całej rodzinie, to nigdy nie pomyślałam że jest zbędny i lepiej byłoby, się go pozbyć. A to rozumiem, że jesteś seryjnym mordercą? Osobiście bardziej drażnią mnie wandale i chętnie pozbylabym się ich, ale nie da się. Zwierzęta pozbywają się słabszego potomstwa. My nie jesteśmy zwierzętami.

@ZapomnialamHaslaZnow
Jesteśmy zwierzętami... nauki i biologii nie oszukasz.

Czym w takim razie jesteśmy? Roślinami? Grzybami?
A bycie psychopatą nie oznacza, że od razu idzie się mordować ludzi.

@DarkPsychopathII Psychopaci niekoniecznie musza byc lepiej przystosowani. Sama psychopatia powoduje mimo wszystko pewne znieksztalcenie obrazu swiata jaki otacza taka osobe. Psychopatia nie musi rowniez gwarantowac inteligencji, bo glupi psychopata, to chyba najgorsze co moze sie przydarzyc. Dodatkowo przez znieksztalcenie rzeczywistosci odbieranej przez psychopate, nawet inteligentnego, nie zawsze dziala on slusznie i jest przydatny dla spoleczenstwa. Obstawiam, ze jednak rownie czesto jest odwrotnie, bo psychopatie cechuje raczej niezdrowy egoizm oraz slepe zapatrzenie w siebie, podparte falszywym obrazem swojej osoby. Ty to wlasnie zrobiles, piszac cos na zasadzie "ja jestem psychopata, wiec jestem lepszy". Od mokrej roboty sa tez ludzie z silnymi nerwami i cechujacy sie silnym zrownowazeniem. Takze nie jestes zbawieniem dla spoleczenstwa.

@Docha chodzi mi o to z wczoraj, gdzie Etanolansodu z uporem maniaka powtarzała, że matkę należy potępić za to, że zawinęła się wraz z kotem bodajże do UK

#tq2Fn oto kod do tamtego wyznania. Miłej zabawy, ciśnienie podskoczy jeszcze nie raz

Etanolan to jakiś trol. Wątpię żeby ktoś był aż tak zakochany w sobie i zwyczajnie głupi

Tylko roznica jest między byciem czyjas matka, a siostra ;) Jako matka ma sie jednak jakies obowiazki wobec dziecka itp. Po za tym brak matki bardziej sie odczuwa niz brak rodzenstwa ;)

Ale przecież uprawia już seks, więc jest dorosła.

No pewnie, bo reszta to głąby i nie potrafią sobie wyobrazić sytuacji po opisie. Wg mnie ci rodzice to jakaś porażka. Skoro nic nie będzie z tego dziecka, to niech dadzą już sobie spokój. Przecież niszczą życie temu zdrowemu dziecku. Kiedy jej koleżanki opowiadają, że były na jakiś zakupach, wakacjach, czy coś, to ona co? Że znów znalazła g*wno w pokoju? I tak przez 9 lat? Nikt nie zasłużył na takie beznadziejne życie.

To raczej nie jest tak, że rodzice o niej zapomnieli tylko są tak zajęci chorym dzieckiem, że zapominają o drugim dziecku. I to jest po prostu straszne... Dlatego nigdy nie chciałabym urodzić chorego dziecka.

Też myślę ,że rodzice muszą być po prostu skrajnie wykonczeni jej bratem autorka nie mówi że są złymi rodzicami,tylko że chciałaby żeby mieli dla niej więcej czasu,myślę że jest na tyle dojrzała ze rozumie że nie mają, nie wyczuwam w wyznaniu złości na rodziców ,tylko na brata ,a dokładniej jego chorobę. To zrozumiałe.

Racja, ale to jakby nie zmienia faktu, że świadomie zaniedbują drugie dziecko.

nie świadomie zaniedbują, nie lećmy stereotypami ostatnio wyczytanymi w kolorowej prasie/usłyszanymi w TV śniadaniowej. Po prostu choroba syna jest tak uciążliwa dla otoczenia że nie dają rady.

Hmm... Owszem. Świadomie. Chyba że próbujesz insynuować że "choroba" brata jest przenoszona z pokolenia na pokolenie, a tylko autorce się "upiekło". Dorośli ludzie [z założenia] są świadomi i tak też należy oceniać ich decyzje (albo biec po druk o ubezwłasnowolnienie)

nie nic nie "insynuuję" , uważam jedynie mając 2 zdrowych dzieci, że ich wychowanie jest tak absorbujące, że gdybym się znalazła w sytuacji rodziców tej dziewczyny to chyba nie dałabym rady, tak po prostu. Zwróć uwagę, że walka o polepszenie stanu brata jest tak naprawdę walką o przyszłość tej dziewczyny. Bo co będzie jak rodziców juz nie będzie, kto się nim zajmie?

Zamknięty oddział szpiatala psychiatrycznego sie nim zajmie. Nie sądze że autorka po śmierci rodziców miałaby chociażby nawet warunki do zajmowania sie takim dzieciakiem. A co dopiero chęci i siłę.

Przepraszam czy ty sugerujesz że ta dziewczyna po śmierci rodziców ma obowiązek zająć się bratem? Co ona ci zrobiła że tak jej źle życzysz?

nie sugeruję obowiązku, absolutnie, ale nie da się ukryć że będzie miała problem co zrobić. I nie da się ukryć że tak naprawdę to całe życie będzie miała go na głowie. Przeraża mnie to, absolutnie jej współczuję. Nie wiem jak działają jakieś ośrodki dla niepełnosprawnych, czy to jest bezpłatne, pewnie tak, oby.

@Down, serio? Teraz będziesz krytykować jej rodziców, mimo, że do końca nie znasz sytuacji? Jak zauważyłaś jej rodzice pracują i zajmują się jednocześnie bardzo chorym i agresywnym chłopakiem, nie raz pewnie jeszcze musza po nim sprzątać, a domem i obiadami tez się trzeba zająć. A Ty krytykujesz, że rodzice nie mają czasu dla drugiego dziecka, które jest dorosłą panną? Owszem, nie mają, ale wcale się nie dziwie. To nie jest dziecko, które można oddać komuś pod opiekę i zresztą jak widać nie mogą od niego odpocząć NIGDY. Wyobraź sobie, że Ci biedni ludzie nie mają też nawet czasu dla siebie ani czasu na malzenstwo....