#VVbFD
Któregoś dnia mama przyszła zmęczona z nocki, poprosiła mnie żebym wyniosła śmieci, a ja zaczęłam robić raban bo "po szkole jestem zmęczona i mi się nie chce".
Wtedy miarka się przebrała! Mama się wściekła i powiedziała sobie że koniec tego. Uświadomiła sobie, że za bardzo nam pobłażała i teraz ma na utrzymaniu dwójkę totalnych leni, co nawet nie umieją pralki obsłużyć... Aż strach co będzie za parę lat.
Może to nie jest najlepszy pomysł, ale uznała że zacznie zachowywać się tak jak my - jak przyjdzie z pracy to nie będzie gotować obiadu, ani sprzątać, tylko zajmie się sobą; obejrzy wreszcie swój serial, albo posiedzi na komputerze. A w weekend będzie leżeć w łóżku nawet do 12! Na każde nasze prośby o sprzątnięcie, albo ugotowanie czegoś odpowiadała "Nie chce mi się, jestem zmęczona", "Jestem zajęta", "Zróbcie to same, przecież macie dwie zdrowe ręce". Był to dla nas szok, bo nigdy nie robiłyśmy nic koło domu, a tu nagle trzeba samemu nastawić pranie, odkurzyć, zrobić jedzenie.. na początku było ciężko, ale po paru dniach przywykłyśmy do obowiązków.
Z pomocą internetu ogarnęłyśmy jak się nastawia pranie, albo jak zrobić jakieś proste rzeczy do jedzenia (bo hej, jednak jedzenie samych kanapek na dłuższą metę nie jest fajne :D). Dopiero wtedy doceniłyśmy mamę, to ile ona musiała robić w domu i przeprosiłyśmy. Wszystko skończyło się tym, że pogodziłyśmy się z nią i podzieliłyśmy obowiązki tak, by każdy w domu coś robił. Od tamtej pory same robimy sobie śniadanie i kolacje, sprzątamy po sobie.
Obecnie mam 18 lat i cieszę się że mama nam dała nauczkę. Gdyby nie to, to pewnie nadal nic bym nie umiała zrobić. :'D
najgorsze jest to, gdy w domu rodzice wyręczają dzieci. nie wiedzą chyba, że robią krzywdę sobie, a co gorsza potomkom. później tylko problemy, bo o wszystko trzeba prosić, ale jak oni coś chcą, to natychmiast. i jeszcze dodać, że w życiu dorosłym będą jeszcze gorsze.
wydaje mi się, że to się bierze z przyzwyczajenia z czasu, kiedy dzieci są małe i wprawdzie chcą "pomagać", ale robią to tak, że po takim pomaganiu roboty jest więcej, nie mniej. w tamtym momencie najwygodniej i najszybciej jest na okrągło powtarzać dziecku "daj, zrobię za ciebie" i niestety wielu rodziców pozostaje w tym trybie z rozpędu przez wiele lat, aż budzą się z dwiema nastolatkami, które nawet kanapek do szkoły sobie nie zrobią.
chlef123, dlatego jak dzieci są małe to mimo wszystko nie powinno stosować się zasady "daj zrobię to lepiej czy szybciej", bo później nie będą chciały nic robić. Nawet jak coś jest zrobione krzywo, źle, niedokładnie to tłumaczy się dlaczego inaczej to robimy itp. Mam 1.5 roczna córkę i np. pozwalam jej nastawiać że mną pranie, chwalę jak naciśnij guzik startujący pralkę, podaję rzeczy żeby włożyła do pralki i sama wyciąga pranie. Co więcej - robi to chętnie i zawsze biegnie pomagać. Nie wspomnę oczywiście o tym, że uczę ją sprzątać zabawki czy wyrzucać coś do śmietnika. I co z tego że gdzieś w kącie zostaną dwa klocki, których nie zauważy albo że czas coś wyląduje poza smietnikiem. Czasem trzeba może nawet dwa razy coś podnieść, ale w przyszłości będzie łatwiej. 😊 Zaznaczę jeszcze, że nie uważam się za jakaś idealną czy wszechwiedzaca matkę.
Mam synka, 4 lata, i odkurza swój pokój i zmywa podłogę. Poprawiam po nim, jak wyjdą na plac zabaw, żeby miał satysfakcję, że sam to robi. A jak nie ma takiej możliwości, to robię to razem z nim. Oprócz tego aż rwie się, żeby pomagać przy zmywaniu i wycieraniu naczyń. Córka "woli" zajmować się praniem, ale zmywaniem też nie pogardzi ;) oczywiście to wszystko jest poza zbieraniem zabawek, którymi zajmują się codziennie wieczorem.
Lepiej późno niż wcale.
jestem pod duzym wrazeniem twojej mamy, metoda cudowna
Ja zrobilam to samo ze swoim facetem. Potwierdzam, dziala. :)
Ja mam 21 lat i do tej pory Mama mnie w wszystkim wyręcza, nie potrafię nastawić prania a do Mamy absolutnie nic nie dociera. Nie mam jak się wyprowadzić.
Znam to. Ja popełniłem ten błąd, że było mi wygodnie, a niechęć do wyprowadzenia się tłumaczyłem sobie fobią społeczną (poniekąd słusznie, ale jednak).
No i skończyłem na dnie.
Trochę nie wiem co powiedzieć. Bo z jeden strony wyszło wam na dobre. Ale z drugiej strony matka sama do tego doprowadziła i takie rzucanie was na głęboką wodę też mi się nie podoba.
No już nie przesadzajmy z ta głęboka woda
Mówisz tak bo na pewno wiesz jak się pierze, gotuje, sprząta. A dla kogoś kogo całe życie się wyręczało to nie taka prosta sprawa.
Wyobraź sobie że za godzinę musisz iść do szkoły a nie masz ani jednego czystego ubrania ale nie potrafisz nastawić pralki bo nie zostałaś tego nauczona. To nie jest głęboka woda?
Ookami, no to najwidoczniej mamy inne pojęcie tego terminu, bo nie dla mnie to nie jest głęboka woda, tym bardziej że one nie miały nie wiem 10 lat tylko 16 w tym wieku to nawet jak nigdy nie robiłaś prania to na logikę da się to zrobić tym bardziej w czasach gdy praktycznie do wszystkiego masz tutorial na youtubie (aż z ciekawości sprawdziłam i tak masz nawet instrukcje do której przegródki proszek wsypać xd)
Głeboka woda? Posprzątać, włączyć AUTOMATYCZNĄ pralkę czy zmywarkę, zrobić kanapki lub jakieś mrożone danie?
Grubo.
Ookami - nawet mało rozgarnięty człowiek powinien zorientować się przynajmniej dzień wcześniej że ma wszystkie ciuchy brudne. Nie godzinę przed wyjściem z domu. A ten jeden dzień w zupełności wystarczy na ogarnięcie obsługi pralki i wysuszenie czegoś.+
Ja tam myślę że dobrze zrobiła i nigdy nie będę na nią zła o to. Zasłużyłyśmy sobie na taką terapie szokową, jak ktoś już to nazwał, poza tym nie miałyśmy po 10 lat tylko 16 i 14, a do pomocy miałyśmy internet i urządzenia w domu.
I to nie było tak że już od razu nie było żadnych czystych ciuchów i nie miałyśmy w czym chodzić..Przecież w szafie były poukładane wyprane jakiś czas temu ciuchy! Gorzej było z bielizną i skarpetami bo ich szybciej ubywa, wiadomo 😅
Brawa dla mamy 👏👏👏
A gdzie jest tata w tej opowieści?
Rodzice są dawno po rozwodzie. Z tatą nie mamy za dobrego kontaktu, on tylko daje alimenty i czasami bierze nas do siebie na 2-3 dni jak wraca do Polski (pracuje za granicą). W każdym razie nie robi tego zbyt chętnie, woli swoją nową rodzinę i dzieci. A tak poza tym, to nie interesuje się jakoś mocno tym co u nas i mamy słychać..nasz kontakt z nim, oprócz tych sporadycznych spotkań, opiera sie też na zadzwonieniu do siebie dwa razy do roku na święta żeby złożyć życzenia..i to właściwie tyle.
To jest prywatna sprawa i pytanie kogoś o to pod wyznaniem niezwiązanym ze sprawą jest chamskie. Dla kogoś to noże być trudny temat więc na ogół się o takie rzeczy nie pyta ;) tak na przyszlosc
A wg mnie jej pomysł to był idealny i trafiony w dziesiątkę. Terapia szokowa, która uświadomiła Wam, że samo nic się nie zrobi, zmotywowała do nauki i działania. I jak widać była skuteczna. Jedynie można byłoby dyskutować do dzieci w jaki wieku można ją zastosować - mając na myśli inne przypadki bo akurat 16-latkom się należy (oczywiście o ile kwalifikują się do jej użycia).
Gratulacje dla mamy! Jak widać już jej za to dziękujesz więc zrozumiałaś lekcję.
Dla Ciebie i siostry - brawo!! Znam takich, którzy nie mają zamiaru niczego się nauczyć, nie mają zamiaru po sobie sprzątać i tak dalej, a są starsi od Ciebie. Więc pamiętaj - lepiej późno niż wcale ;)