#ZkEvo
Jednocześnie od trzech lat mam konto na portalu randkowym, ponad 500 wyświetleń profilu, setki wysłanych (przeze mnie) i przeczytanych wiadomości - odpisały tylko dwie dziewczyny.
Od wielu lat mam depresję, a jedynym powodem czemu jeszcze żyję jest to, że mamie by było smutno gdybym umarł.
Bez morału, chciałem się wygadać.
Nie wiem gdzie mieszkasz, ale zajmij się czymś. Łatwiej poznawać ludzi mając zainteresowania.
Nie każdy potrzebuje leków. Jeśli nie ma ostrej depresji, a z tego co pisze raczej nie ma - wychodzi na seks, przejmuje się mamą, podejmuje jakąś aktywność, to jedyne kto może to stwierdzić to lekarz w porozumieniu z psychologiem / terapeutą.
Terapia za to przydaje się zawsze, warto ją rozważyć. I miałby kogoś żeby się wygadać i możliwość nauczenia się poczucia własnej wartości, by nie opierać go na zewnętrznych sprawach. Paradoksalnie może mu to pomoc w zdobyciu dziewczyny, a jak nie - żyć satysfakcjonująco bez niej. Na badoo randkowanie się nie kończy, nawet ryzykuję stwierdzenie że jest tam tylko specyficzny typ ludzi. Smuci mnie to, jakie wnioski wyciągają dzisiaj młodzi ludzie na podstawie tych aplikacji, bo są fałszywe i krzywdzące. To trochę tak jak by wejść do centrum handlowego i narzekać, że brakuje zieleni.
Za dużo czasu siedzisz w internecie. Wyjdź do ludzi, znajdz sobie hobby, zostań wolontariuszem w jakiejś fundacji itd. Szukaj okazji do poznania ludzi w realnym świecie.
...wyjdź pobiegać, przestań być smutny. Ale mu napisałeś, na pewno poczuł sie uzdrowiony.
Ale przecież to są dobre rady, co mamy mu powiedzieć? Użalać się nad nim? Najlepszym wyjściem jest po prostu przebywanie wśród ludzi, szczególnie w jakichś organizacjach, grupach, gdzie więzi muszą się wytworzyć, aby skutecznie działać.
Też lubię burgery.
@ZeusKosmateus rzecz w tym, że człowiek mający depresje raczej nie dostosuje się do tych rad, bo po prostu nie jest w stanie. Na tym polega depresja. Powinien iść do lekarza, ale niestety i to często bywa za trudne gdy cierpi się na depresje.
500 wyświetleń profilu przez 3 lata to nie dużo. Przerabiałam kiedyś okres portali randkowych i z doświadczenia wiem, że najgorsze co można zrobić to postawić wszystkie karty na takie internetowe znajoności. A z twojego wyznania wnioskuję, że tak właśnie jest. Odpuść. Zostaw sobie ten profil jak musisz, ale nie ograniczaj się do niego. Posłuchaj tych wszystkich komentarzy o "wychodzeniu do ludzi", może brzmią głupio, ale głupie nie są. I jeszcze tak sobie myślę, że z twoich wiadomości na tym portalu może emanować frustracja i desperacja. To bardzo łatwo wyczuć, a ludzi to skutecznie zniechęca do zaznajamiania się z takimi osobami.
Jeśli masz możliwość, to może zaadoptuj kota lub psa ;)
Wyjdź do ludzi, znjadź swoją pasję i po prostu nią żyj! I przestań szukać :) czuć, gdy facet lub dziewczyna jest zdesperowana i taka osoba popełnia głupie błędy :(
twoją pasję musi kochać jakaś dziewczyna, nawet jeśli to typowo męskie zajęcie :) może jakieś zajęcia sportowe? Stowarzyszenia? Wolintariat? Koła zianteresowań?
No Sory, ale weź się nad sobą nie użalaj. 21 lat to młody wiek, może gdybys miał 50 to byłoby gorzej. Co powoduje u Ciebie depresje, to że nie masz nikogo, a kto powiedział ze w wieku 21 lat trzeba kogoś mieć. Może warto zacząć czymś się interesować, wychodzić do ludzi a nie się żalić.
Pierwszego faceta spotkałam w wieku 22 lat i jakoś nie marudziłam wcześniej ze nie ma nikogo, że nikt mnie nie chce. Skoro masz na kobiety lekkich obyczajów to zacznij tę kasę wkładać w hobby, a nie chwilowe pocieszenie u boku tychże kobiet.
Chciałbym, żeby każdy piszący o pasjach i zainteresowaniach przynajmniej spróbował zrozumieć, że to nie jest coś, po co idzie się do sklepu i wychodzi zadowolonym. A w depresji to nawet wykonywanie tych pasji na niewiele się zda.
"Mamie byłoby smutno, gdybym umarł" widziałam to na kilku memach związanych z tym że ktoś rzekomo chce się zabić, od razu podważyło dla mnie prawdziwość wyznania.
Ale to prawda, znam to z autopsji ;/
Kiedy mam doła, cały potok moich czarnych myśli zwykle kończy się stwierdzeniem, iż w sumie nic nie trzyma mnie na tym świecie, nie mam nikogo, nie mam żadnego celu w życiu, a co za tym idzie, po prostu żyję na próżno, co jest bez sensu. Jednak jest mi żal, kiedy pomyślę o spowodowanym moim odejściem smutku mojej rodziny, która przecież tyle lat poświęcała się dla mnie, starała się, bym wyrósł na normalnego człowieka (ech, i tak zawiodłem). Matka płacząca nad moim grobem, wiesz, po prostu nie mógłbym jej tego zrobić ;(
Mamie byłoby smutno gdybym umarł... Dzidowcy atakują?
Skąd ja to gurwa znam...