#lyqXF
Był sobie X. Młody, inteligentny i przystojny chłopak. Los tak się potoczył, że trafił on do wojska, niedługo potem zaczął jeździć na misje, ponieważ był to okres, kiedy Polska wysyłała tam żołnierzy w ilościach hurtowych.
To nie jest tak, że jedziesz na misję i od razu dają Ci broń do ręki z której korzystasz w wiadomym celu. Jako żołnierz masz ją ze sobą zawsze, ale czasami mija kilka dni, tygodni, miesięcy zanim żołnierz zmuszony jest z jej korzystania. Tak było i w tym wypadku, po kilku tygodniach patrol w którym uczestniczył X został zaatakowany. I wtedy pierwszy raz wykorzystał broń. Zabił człowieka.
Początkowo towarzyszyło mu nieznane do tej pory uczucie. Nie potrafił go zdefiniować, zastanawiał się nad tym co zaszło. Jako, że misja trwała kilka miesięcy, w ciągu swojego pobytu kilka razy zmuszony był do jej użycia. Wrócił do kraju, ale nie potrafił się odnaleźć, więc dość szybko pojechał na kolejną misję. Na misję, gdzie prawie raz na tydzień, zmuszony był do zabicia człowieka. Wiadomo życie albo jego albo napastnika. Ponoć był w tym nadzwyczaj dobry. I w końcu zrozumiał.
On był wprost stworzony do zabijania. Odczuwał euforię, kiedy pociągał za spust. Wręcz seksualne podniebienia na myśl o odebraniu komuś życia. Opowiadał, że wiele razy miał tylko odstraszyć potencjalnego napastnika, ale nie potrafił się powstrzymać. I zabijał. Z zimną krwią, często na oczach członków rodziny zabitego. Ale to co szokuje najbardziej to fakt, że w tym zabijaniu wprost uwielbiał jedne sytuacje bardziej od innych. Mianowicie uwielbiał zabijać dzieci. Opowiadał, że największy dreszcz podniecenia przeżywał kiedy musiał zabijać napastników w wieku 7-12 lat. Kiedy miał świadomość, że to dopiero dziecko, zmuszone przez sytuację idzie prosto w jego objęcia - objęcia śmierci.
Za każdym razem po powrocie do Polski, nie potrafił znaleźć miejsca. I szybko deklarował wyjazd na kolejną misję. Chociaż twierdził, że chciał zostać. Chciał znaleźć miłość, ale ciężko było mu z dotychczasowymi przeżyciami. I może nawet nie chodziło o sam fakt, ale o sposób mówienia o tym. Gdybyście widzieli tę radość, ten błysk w oku, kiedy opowiadał o tym kogo ostatnio udało mu się zamordować... Chwalił się tym, jakby Powiem szczerze, że do tej pory przechodzą mnie ciarki na samo wspomnienie.
W końcu kontakt z X się urwał. Świadomie bądź nie, w jego otoczeniu bałam się po prostu o siebie.
Przez całe wyzwanie byłem pewien że powiesz ,, a x to ja " a tu takie zaskoczenie
Mam niejasne wrażenie, że to odczuwanie "euforii" to taki system obronny jego psychiki. Coś w stylu - euforia pojawia się, żeby zasłonić jakieś inne uczucia (strach albo rozpacz), które mogłoby go zdominować i doprowadzić do tego, że nie będzie w stanie oddać strzału i sam zginie.
Okej, psychole i socjopaci się zdarzają, ale wbrew pozorom nie jest to aż tak częste. Prędzej podejrzewałabym po prostu bardzo kruchą psychikę, która postanowiła się w ten sposób bronić przed całkowitym oszaleniem.
W niektórych kręgach nazywają to adrenaliną
Kolejny anonimowy psycholog? :D
psychopaci to ok 10% społeczeństwa, po prostu nie wszyscy zabijają
Juz myślałam że to kolejne wyznanie, gdzie Ty będziesz X i piszesz o sobie w 3 osobie. W każdym razie historia naprawdę przerazajaca
"Chwalił się tym, jakby
Powiem szczerze, że do tej pory..." czy tylko mi to nie pasuje do kontekstu i wygląda trochę na przeklejone?
Nie. Nawet gdyby była kropka po "jakby" to i tak by nie pasowało, bo wcześniej było wyraźnie napisane, że się tym chwalił.
No właśnie to wygląda na urwane zdanie według mnie :v
No cóż, facet zdecydowanie powinien wybrać się do psychologa i psychiatr, w ogóle żołnierze po misjach powinni mieć zapewnioną opiekę psychologiczną, bo wielu z nich ma zniszczone nerwy. A z innej beczki, to dziwi mnie, że do tej pory nikt nie zwrócił uwagi na "seksualne podniebienia" :D
A ja bym poprosił o link do Wyznania o zabijaniu somalijskich piratów, o którym mowa we wstępie.
Z góry dziękuję 😉
Akurat zrozumiałe jest to że najbardziej lubił zabijać dzieci, nikt nie lubi tych małych szkodników, zakał społeczeństwa
Aż się uśmiechnęłam :) Uznam to za sarkazm.
zakała ludzka
Chyba jedyny tekst dziś na anonimowych, z którego się zaśmiałam :D czarny humor zawsze fajny ;)
To jest sadyzm? Chyba nawet coś więcej... Facet ma predyspozycje do "pracy" seryjnego zabójcy ;-;
Najlepiej zarabiać ma tym, co lubimy, więc ja wróżyłabym mu raczej karierę płatnego mordercy.
Jedno z niewielu wyzwań na stronie, przez które poczułam się jakoś nieswojo...
Strasznie mną to wstrząsnęło. Podczas czytania co chwile robiłam przerwy i wracałem , żeby przeczytać jeszcze raz. Myślałam, że źle przeczytałam lub zrozumiałam. Koszmar. Myslalam, że mówiłaś o jakimś naziscie z czasów wojennych, a nie osobie, która... nie umiem tego określić.