#mscvT
W domu miałam ciężką sytuację. Większość zarobionych pieniędzy wolałam dać rodzinie na zakupy, by mieć co jeść lub młodszemu rodzeństwu by też mieli na drobne rzeczy. Bałam się chodzić do szkoły. Nie tylko uczniowie odnosili się do mnie źle, nauczyciele woleli towarzystwo bogatych dzieciaków a mnie mieli gdzieś i też potrafili uprzykrzyć mi życie. Wiele wagarowałam. Uważałam że to niesprawiedliwe, że jedni mogą mieć wszystko bez wysiłku, a ja na wszystko muszę sobie sama zapracować.
Pewnego dnia gdy tak sobie wagarowałam, postanowiłam że pójdę do lumpeksu. Zazwyczaj nie chodziłam do takich sklepów, brzydziłam się ich. Jednak zmieniłam zdanie, gdy znalazłam tam tak zwane perełki modowe. Po prostu nie mogłam uwierzyć, że za kilka złotych mogłam mieć tak piękne rzeczy i tak modne. Od tamtej pory chodziłam tam parę razy na miesiąc. Miałam modne ubrania za grosze. Za swoje odłożone pieniądze kupiłam kilka najtańszych kosmetyków i zaczęłam się malować tak lekko.
W końcu przestali mi dokuczać. Dziewczyny odpuściły, a nawet zaczęły się trochę ze mną przyjaźnić. Nauczyciele też mają o mnie lepsze mniemanie. "Koleżanki" nawet zaczęły się pytać gdzie kupuje takie super ubrania, lecz ja im nie powiem, nikomu, bo wiem, że mnie by wyśmiały.
Teraz mam tyle ciuchów, że codziennie mogę chodzić w różnych. Bardzo mi się to podoba. Nawet polubiłam ten klimat second handów. Podoba mi się to, że mogę trafić na coś czego inni nie mają.
"Bogaci" ludzie też tam chodzą, nie ma się co wstydzić ☺️
Być może to wcale nie kwestia ciuchów a tego, że w końcu poczułaś się dobrze i pewnie. To zaskakujące, jak często to, co o sobie myślimy wpływa na to, co myślą o nas inni.
Chciałam napisać to samo. Czując się źle ze sobą często nieświadomie odsuwamy się od innych.
Wszystko zależy od środowiska, ale u mnie w czasach licealnych doceniana była oryginalność i pomysłowość. Właśnie lumpy na to pozwalały. Aż dziwne, że autorka będąc z niezamożnej rodziny nie odkryła ich wcześniej.
No i OK. Moja żona umie tam wyszukać naprawdę fajne rzeczy. A jak nasze dzieci były małe, to najporządniejsze ubrania miały właśnie wyszperane w lumpexach. Te "sklepowe" błyskawicznie się pruły albo szlag je trafiał w praniu.
Jak byłam nastolatką, chodzenie do second handów było całkiem popularne, 'alternatywne'. Czuliśmy się wtedy takimi artystami, którzy są ponad wszystkimi trendami modowymi. Na pewno nikt się tego nie wstydził. :D
Wszystko zależy od środowiska i trochę też od wieku... W liceum do lumpeksów chodziłam z koleżankami z klasy i nikt się tego nie wstydził 👍
Za to znajome z podstawówki i gimnazjum oficjalnie gardziły lumpeksami i jedna z koleżanek z klasy dosłownie mnie kiedyś wyśmiała, że moja mama kupuje w lumpeksie... Jakiś czas później dowiedziałam się, skąd o tym wie: kiedy na zakupach z mamą w second handzie spotkaliśmy jej mamę 😂
Mysle ze nadal jest to dosyc modne. Przynajmniej w moim srodowisku :)
Sama nie chodzę do lumpeksów tylko z jednego powodu - nienawidzę robienia zakupów, chodzenia, szperania, spędzania na tym czasu. Dla mnie zakupy polegają na wejściu do sklepu po coś konkretnego i wyjściu po 5 minutach.
Za to moja mama szmateksy uwielbia i za czasów nastoletnich prawie wszystkie ubrania miałam właśnie z takich sklepów, mama ma talent do wygrzebywania perełek. Wszystkie moje koleżanki też tam chodziły, zarówno te biedniejsze jak i bogatsze. Teraz zakupy w lumpeksie to nie jest wstyd, tylko coś co wszyscy robią.
BTW ubrania z takich sklepów są zwykle dużo lepszej jakości niż z sieciówek. Ostatnio moja mama znalazła tam spodnie Armaniego na przykład. A i zwykłe h&m z second handu są wytrzymalsze i z lepszego materiału.
bylo tu tez wyznanie dziewczyny, ktora naszywala a zwykle ubrania metki znanych firm
Ja bym tam nie chciała się przyjaźnic z kimś, kto robi to tylko dlatego, że ładnie wyglądam...
lumpki sa spoko.w czasach licealnych mialm polowe szafy h&m, bo takie bylo zaopatrzenie mojego lumpka :)
kolezanki to gowniary ale nauczycielom sie dziwie jesli oceniaja cie na podstawie ubran
Mi szkoda hajsu na szmatki w sklepach. Bo w porównaniu z lumpeksami, w tych wszystkich pseudo modnych sklepach jest nędza, a w lumpeksie można coś fajnego złapać. Podejrzewam że gdybym nagle zaczęła o wiele więcej zarabiać też by mi było szkoda tracić pieniądze na te lipne ciuszki z butików.
Mi co prawda nie brakuje pieniędzy, ale nigdy się nie malowałam, a moje kosmetyki ograniczały się do 3 pomadek z nivea. Do tego do szkoły zawsze nosiłam zwykłe jeansy i T-shirty. Nigdy przenigdy nie miałam problemów z tym że ktoś mnie nie akceptował przez to. Może to wina Twojego podejścia, może mając te rzeczy po prostu się przestałaś czuć inna i otworzyłaś na ludzi.