Nie kocham swojego dziecka. Od samego początku nic do niego nie czułam, nie wzruszałam się na USG (lekarz był bardziej podekscytowany niż ja). Po urodzeniu, kiedy położyli mi je na klatce piersiowej, czekałam tylko, żeby ten żenujący moment się skończył. Dziecko ma już rok, a ja dalej nie umiem z siebie wykrzesać odrobiny uczucia. Oczywiście gram swoją rolę niemal perfekcyjnie, nikt się nie domyśla prawdy, ale jak patrzę w jego oczy, to wydaje mi się, że ono wie. Smutno mi po prostu. Nie wiem jak mogę naprawić samą siebie...
Dodaj anonimowe wyznanie
Idz do specjalisty, to może być depresja poporodowa, nawet jeśli nie widzisz objawow
A brak uczuć wobec dziecka nie jest aby jednym z nich?
A to musi coś od razu do niego czuć? Może to zwykła wpadka, której nie usunęła, nie do końca chciane dziecko, i dlatego teraz jest, jak jest. Zrozumiałe.
No ale są jeszcze domy dziecka. Można się ewentualnie zastanowić nad tą opcją.
@Cystof ucięło mi w komentarzu „innych”. Miałam na myśli „nawet jeśli nie widzisz innych objawów”
Tak jak piszą inni , masz depresję . Ja też miałam depresję po porodzie ale pomimo tego dziecko było najważniejsze bo wiedziałam , że jak nie dam rady to osoba która kocha mnie najmocniej na świecie później może mnie znienawidzić . To dziecko napewno kocha Cię i wie że jesteś najważniejszą osobą w jego życiu . Pomyśl pod tym kontem , że gdyby ktoś to dziecko skrzywdził bądź chciał ci je zabrać to czy też nie miałabyś uczuć ?
Masz depresję poporodową. To się leczy. Zajmij się tym szybko, bo krzywdzisz dziecko.
No i po co się zmuszasz na siłę? Trzeba było usunąć, a skoro tego nie zrobiłaś, to teraz zostaje tylko gorsze wyjście, bo niby możesz oddać, ale musisz się liczyć z tym, że ludzie będą cię zapewne ostro krytykować, rodzina na pewno też, więc najlepiej w takim przypadku oddać dzieciaka i od razu wynieść się z miasta.
Nie wiem czy wiesz ale w Polsce nie miała takiej możliwości.
A to granice są zamknięte i strzeżone? Nie wiedziałem. Innym jakoś udaje się wyjechać, jeśli tylko chcą.
Zdajesz sobie sprawę, że za granicę to będzie większy wydatek? Jak się jej nie przelewa to nie będzie mogła tego zrobić gdzieś indziej.
Autorka może mieć depresję poporodową.
A jeszcze większy wydatek, gdy będziesz co najmniej 18 kolejnych lat utrzymywać dzieciaka, więc co się bardziej opłaca?
Tak czy inaczej lepiej już teraz oddać niż czekać jeszcze dłużej, aż dojdzie do tragedii.
Idź na terapię.
Akurat tu masz rację. Dziecko wie, dziecko potrafi wyczuć emocje
Zacząć od terapeuty
Na uczucia nigdy nie wpłyniemy, ważne by zachować wiarę o robić, co możemy