Dwoch psychologow czeka na autobus, jeden z nich mowi:
- Zobacz, numer 12
drugi pyta sie: - Chcesz o tym porozmawiac?

Ja nad fakturami się denerwowałam, szczególnie nad tymi z maciupkimi numerami i kwotami.

Rozumiem, ze zamierza tak oficalnie okreslic powod zwolnienia? ,,Nie chichotala nad fakturami"?

Ja chichocze czytając to wyznanie 😂 wybacz

To nic dziwnego, zwykle na psychologię idą ludzie, którzy podejrzewają u siebie jakieś poważne problemy psychiczne, a są na tyle słabi by nie prosić nikogo o radę, a wierzą że poradzą sobie ze swoim problemem sami.
Z racji prywatnych i zawodowych znam kilkunastu psychologów i za względnie umiarkowanie normalnych uważam 2.

Moja żona pracowała kiedyś w przedszkolu prowadzonym przez psychologów w jednym z miast wojewódzkich. Oprócz przedszkoli mieli też placówkę rozwijającą kreatywność u dzieci. Podsumowując: techniki "motywowania" pracowników były podobne do tych stosowanych w sektach, kiedy ktoś się zwalniał, a dowiedzieli się, gdzie znajduje się jego nowe miejsce pracy potrafili "ostrzegać" nowego pracodawcę przed tą osobą (osobiście lub telefonicznie), a praktykanci, którzy przychodzili na praktyki musieli IM płacić za możliwość uczenia się.
Najdziwniejsze jest to, że są ludzie, którzy od lat tam pracują i dają się nabrać na prestiż tego miejsca.

Taki "powód" zwolnienia przypadkiem nie nadaje się do sądu pracy?

No i niby jaki powód rozwiazania umowy napisany w wypowiedzeniu?

Znaczy się zwolnił Cię, bo jest słabym psychologiem?

Miałam podobną sytuację. Jedna z moich współpracownic, tak samo jak w wyznaniu była po psychologii. Początkowo byłam dla niej obowiązkowo uprzejma, ale z czasem się zorientowałam, że nie jest zbyt w porządku. nie podobało mi się jak traktuje innych. Z czasem zaczęłam jej unikać, nie byłam niemiła, czy niegrzeczna, ot nie miałam ochoty się odzywać. Pewnego pięknego biurowego dnia dostałam wiadomość od wspomnianej koleżanki z zapytaniem dlaczego jej nie lubię i co mi takiego zrobiła, że ją tak traktuję. Nie pomagały tłumaczenia, że zwyczajnie nie mam z nią o czym rozmawiać. Mam takie przysposobienie, nie odzywam się niepotrzebnie do ludzi, z którymi nie czuję żadnego porozumienia. Wymieniłyśmy niemal kilkanaście maili (!), aż w końcu zdecydowałam, że nie ma najmniejszego sensu, aby to kontynuować. Niech mi ktoś wytłumaczy dlaczego ludzie mają takiego bzika na swoim punkcie.