Przynajmniej masz neta.

Z tym netem to może nie być kolorowo. Na oddziale dla dzieci i młodzieży nie mogliśmy mieć żadnej elektroniki, może odtwarzacz mp3 jak ktoś się dobrze sprawował, ale i tak trzeba było oddać do dyżurki na noc. Jak mama przyjeżdżała to dawała mi telefon na chwilę, raz go nawet zapomniała i korzystałam po nocach. Odnosząc się do wyznania, u nas tak nie było, rozmowy zarówno z psychiatrą jak i psychologiem były częste, nikt nas nie bił, nie poniżał, większość pacjentów była normalna, poznałam tam mnóstwo wspaniałych osób. Tylko jedzenie było obrzydliwe... Zdaję sobie sprawę, że nie na wszystkich oddziałach może być tak samo, miałam wielkie szczęście, że trafiłam akurat tam, byłam cholernie szczęśliwa w momencie kiedy mnie wypisali, ale teraz w sumie zdarza mi się zatęsknić za tym miejscem.

A ja zgadzam się z autorem. Skazano mnie na taką przyjemność skorzystania z usług NFZ szpitala psychiatrycznego i faktycznie raz w tygodniu pojawiał się psychiatra na obchodzie, który rozmawiał przez 3 minuty a dokładnie to pytał tylko jak samopoczucie i czy są myśli samobójcze, po czym szedł dalej, na dwa pobyty po w sumie półtora miesiąca tylko 2 razy pojawił się u mnie psycholog. :)

A może to Ty jesteś psychologiem?

A ty będąc tam zamkniętym masz (przynamiej czasowy jak nie stały) dostęp do internetu i użalasz się nad zachowaniem psychologa w internecie..... Więc wiesz, że masz psychiatrę i możesz iść do psychologa. Pytanie brzmi po co? Psychiatra ma większą wiedzę i lepiej może pomóc niż psycholog. Psychiatra skończył medycynę i jest ekspertem. Psycholog skończył jeden z najprostszych kierunków i o ile nie jest jakimś wyjątkiem to wiedzę ma niewielką i pracuje w takiej pracówce albo w szkole, bo nic lepszego nie znajdzie. Najbardziej mnie ciekawie za co autora tam zamknęli skoro ma internet i zajmuje się problemami społecznymi pacjentów