Zależy z jakiego kierunku chyba, bo może być inżynier technologii żywności etc

Od pewnego poziomu matma zaczyna być na tyle abstrakcyjna, że może faktycznie całkiem nieźle i szybko ogarniać skomplikowane kwestie jednocześnie potrzebując sporo czasu na takie podstawy. Nie pisała, że tego nie umie, ale, że ma z tym problemy. Jeśli porównując dwie całki na wypiczy je różnie szybko jak inni i dopiero pod koniec spędzi kilka sekund więcej na ogarnięciu, czy piątka w jednej jest większa niż szóstka w drugiej, to nie powinna liczyć widocznie dłużej niż inni.

Gdzie na wysokim poziomie matematyki pojawiają się cyfry poza 0, 1 i 2? :D

Są jeszcze gotowce i łapóweczki ;)

Robię inżyniera i nawet się nie oszukuje. 2x2 wpisuje w kalkulator - dla pewności i z przyzwyczajenia. Na 1 roku była matematyka na której nie można było używać kalkulatora, ale zapewniam wszystkich, ze ta matematyka nie polegała na bardzo dobrym mnożeniu. Właściwie to nie mając żadnego wyniku mnożenia dobrze można zdac kolokwium, bo to była już sama końcówka to wymnożyc i ucinali za to 1 pkt.

@Climino
Wlasnie jestem na końcowym etapie inżyniera z bardzo podobnego kierunku i nawet nie wyobrażasz sobie ile matematyki, fizyki i tego typu przedmiotów tam występuje

Myślę, że sporo zależy od uczelni. Na politechnice jeśli wynik jest błędny to kolokwium oblane (przynajmniej u mnie tak było)

@Climino jestem po technologii żywności na SGGW - miałam matmę, fizykę, technologię maszyn, rachunkowość i jeszcze kilka innych przedmiotów, w których matma to podstawa...

Mam wielu znajomych na politechnice i już mających inżynieria i tak muszą dobrze znać matematykę, ale jeśli chodzi o mnożenie czy takie podstawowe rzeczy to ZAWSZE mogą mieć kalkulator. Nie koniecznie rozszerzony, ale taki podstawowy tak.

Też mi końcówka wyznania nie pasuje. Sama jestem po studiach inżynierskich, po mechanice, teraz studiuje jeden z dziwnych tworów- zarządzanie inżynierskie. Na obu kierunkach matematyka i znajomość jest potrzebna choćby do wyliczenia pewnych wartości do samej pracy inżynierskiej. Pomijając studia, jak autorka mogła zdać mature czy glupie klasówki/ sprawdziany w czasach szkolnych? Tam nie ma kalkulatora i są równania z wykorzystaniem liczb. Napisała wyraźnie, że nie potrafi liczyć. Wyznanie może być prawdziwe, poza tym ostatnim zdaniem. Ewentualnie możliwe, że powtarzała klasy i płaciła sporo kasy za waruny na studiach.
Nawiązując do innej odpowiedzi u mnie na PG było tak samo- dobrze rozwiązane zadanie, ale złe wyniki w liczbach? 0 pkt.

Ja też mam problem z liczbami i w życiu bym się nie podjęła studiów, gdzie trzeba liczyć. Ale w szkole czy na egzaminach jakoś trzeba było sobie radzić. Do tej pory pamiętam komisję egzaminacyjną do liceum. Zdałam dzięki jednemu panu, który mi wskazał błędy i pomógł niektóre poprawić. Do tej pory pamiętam śmiech komisji i moje "magiczne" odpowiedzi typu 4+5=7 albo że na wycieczkę pojechało 13 i 1/3 ucznia :D Absolutnie nie wierzę, że autorka dała radę używać wszędzie kalkulatora a całe wyznanie wydaje się bardzo nieprawdopodovne

agata417
No właśnie, ale nie każdy ma szczęście trafić na nauczyciela, który w razie czego pomoże. I o ile przy większych trudnościach można przecież policzyć coś w słupku, żeby sobie pomóc, to już brak orientowania się nawet, która liczba jest większa (np. 5 czy 6), to już większy problem. U mnie za mniejsze braki w matematyce nie wszystkich przepuszczano z klasy do klasy. W gimnazjum mieliśmy w klasie chłopaka - spadkowicza. W 2 klasie nie umiał zapisać mnożenia w słupku, nie umiał dodawać ani mnożyć. Dwa razy przez to nie zdał, a potem przepuścili go z litości, ale z tego co wiem, to poszedł potem do zawodówki. Nie pchał się na studia i to inżynierskie.

@bazienka na maturze można mieć prosty kalkulator :)