Dobrze że pod łóżkiem nie sprawdzałaś.

Ale super że wyszłaś za tego wariata.

Zdjęcie czyste, czy umazane?

W drewnianej chałupie mego wuja Stefana którejś nocy zaczęło straszyć straszydło. Ciotki Peli nie było, albowiem wyturlała się o samym świcie do swej matki, która to gorsza była, niż ciotka Pela, a ludziska po wsi gadały, że matka ciotki Peli to sam diabeł, co wynurzył się z czeluści piekieł, by siać zamęt wśród wioskowej gawiedzi. Cóż mój wuj Stefan miał począć, kiedy ciotki nie było, nie miał kto straszydła z chałupy wypędzić. Tak to już było, że chałupy mego wuja nigdy przedtem żadna bestia nie raczyła odwiedzić, albowiem ciotka moja Pela samym swoim wyglądem straszyła bardziej, niż wszystkie upiory razem wzięte, a chrapanie jej tak straszliwe było, że cała wieś ze strachu każdej nocy drżała przekonana, że w przydomowym bagnisku mego wuja wylęgła się jaka bestia. Straszydło hulało sobie złośliwie w całej chałupie strasząc mego wuja dotkliwie, choć nie tak bardzo, jak ciotka Pela odziana w podomkę. Wuj Stefan wpadł więc na plan doskonały, wyciągnął z dna kulawej szafy ich zdjęcie ślubne, gdzie ropusza paszcza ciotki Peli zajmowała cały kadr i położył to zdjęcie na drewnianym klocku, który im robił za poduszkę. Jaką ulgę wuj Stefan odczuł, kiedy kolejnej nocy usłyszał tupanie straszydła, które zaczaiło się nad starym tapczanem i jak nie ryknęło z przerażenia, jak temu straszydłu sierść cała ze strachu wyliniała, tak wuj Stefan na dobre miał spokój ze straszydłami do czasu, kiedy do chałupy wróciła ciotka Pela. Jak mój wuj Stefan tym razem wrzasnął w panice na widok swej małżonki, tak zaczął w rozpaczy przywoływać straszydło, albowiem każda bestia była lepsza, niż ciotka Pela.

Ja sypiam z koszulą męża jak go nie ma. Co w tym dziwnego?