#edSjE
Gwoli ścisłości, jestem całkowicie hetero, nie wyobrażam sobie być w związku z kobietą czy chociaż jakąś pocałować, odrzuca mnie wizja partnerskiej czułości z drugą przedstawicielką mojej płci.
Tylko że traktuję inne kobiety jak swoje dzieci.
Są dla mnie przesłodkie. Rozczula mnie to, że są niższe od mężczyzn, że mają w swoich rękach (w pierwszym odruchu chciałam napisać „łapkach”...) mniej siły od nich, że ich oczy (oczka...) okalają gęste wachlarze długich rzęs (rzęsek... :’)), że mają wysokie głosy, krótko mówiąc sama ich kobiecość sprawia, że odbieram je jako urocze. Co ironiczne, większość z nich jest dla mnie za mało poważna, po prostu zbyt słodka na poważne miano kobiety, zamiast tego nazywam je w najlepszym przypadku kobietkami, ale również porównuję do kwiatów (różyczki, lilijki, kwiatuszki...), słodyczy (napoleonki, wuzetki, pączki, ciasteczka maślane...), owoców czy w ogóle jakoś inaczej (wałeczki na przykład).
Raz w sklepie trafiłam na kasjerkę o aparycji i głosie aniołka, trudno mi było zachować powagę i zaczęłam podśmiewać się pod nosem, na szczęście prawdopodobnie nie usłyszała.
W tym roku byłam na zagranicznych wczasach i miałam w hotelu taką strasznie słodką kelnerkę. Pamiętam, jak wzruszyło mnie, jak przy zabieraniu tacy ze stołu nie wiedziała, jak ją złapać i zabrała rękę, by potem spróbować z innej strony. Autentycznie zdarza mi się za nią tęsknić.
Mam w szkole dwie koleżanki, które swoją słodyczą wychodzą poza skalę, trudno mi się na nie nie gapić, a jedną z nich najchętniej ścisnęłabym za uda, bo są takie... fajne, duże, wydają się mięciutkie.
Szczególnie mocno mam tak z jedną aktorką. Ja ją po prostu kocham, ale nie jak partnerkę, tylko moje dziecko. Chciałabym ją przytulić, kupić bułeczkę, pogłaskać i powiedzieć, że jest cudna. Chciałabym pocałować ją w jej śliczny, okrągły nosek i dotknąć uroczych brewek. Nie zdradzę, kto to, bo parę osób wie, jak bardzo podoba mi się fizycznie, ale nie zdają sobie sprawy z tego dziwactwa i mogliby mnie po tym rozpoznać, ale grała w „Dynastii Tudorów”.
Dodam, że mam tak od zawsze, jako dziecko miałam takie uczucia nawet wobec własnej mamy. Po prostu są kochane, co poradzę? Wszystkim kupiłabym po ciastku. Nie jest to żaden specyficzny typ kobiet — wysokie, niskie, chude, grube, czarne, białe, każda potrafi mnie urzec. Zdaję sobie sprawę, że to bardzo nietypowe i na pewno nienormalne. Nie wiem, skąd to się wzięło, po prostu potrzebowałam to w końcu z siebie wyrzucić. Jak bardzo ze mną źle? Czas powiedzieć psychologowi...?
Lepiej na głos nie nazwywaj kobiet pączkami, tak na wszelki wypadek.
Tak mnie ciekawi, co jeśli kobieta jest wysoka, dobrze zbudowana? :)
W wyznaniu pisze, że wszystkie kobiety są w stanie autorkę urzec. :D
Wtedy jest "tyczunia", "żyrafka", "topolka" itp.
"pudzianusia"?
Też mnie zastanowiło, bo sama doceniam w kobietach rzeczy z przeciwnego bieguna niż autorka. Czy taką solidną Helgę z tubalnym głosem i łapskami jak u kowala autorka też chciałaby zaadoptować? :D
O, takie babki też są spoko :D szacun dla nich, czasem lubię oglądać kulturystki :D
Wtedy to są pewnie urocze buldożerusie :3
To ciekawe co będzie, jeśli kiedyś urodzisz córkę ;)
Ciekawe co będzie, jeśli urodzi syna.
smiechlam, gdy przeczytałam, że najchętniej kupiłabys im bułeczkę ❤
Co musisz czuć kiedy patrzysz w lustro!
Przysięgam, że za takie gadanie to przywaliłabym ci w twarz. xD A tak na serio to trochę to głupie, ale skoro cię to uszczęśliwia - spoko, tylko błagam, staraj się pohamować w okolicznościach publicznych. :)
Opisała sytuację, która dzieje się w jej głowie. Twój komentarz jest zbędny.
Nie wszystkie kobiety są niższe od męzczyzn
A ja bym ciasteczko chciała dostać w swoje łapki ☺️
tak trochę jakbyś wszystkie kobiety traktowała jak delikatnie upośledzone 👍
A tak nie jest? XD
Ja jestem średnio słodka, ale chętnie przyjmę ciasteczko jak kupujesz! <3