Gdy pracowałem w call center, wychodząc z pracy zadzwoniłem do przyjaciółki witając ją słowami "Dzień dobry! Nazywam się..."

Jakiś czas pracowałam popołudniami na kasie. Zdarzyło mi się raz czy dwa, kiedy sama byłam klientką, zapytać kasjerkę czy płaci kartą czy gotówką... po czym jak idiotka sama sobie odpowiadałam, że niby tak się zastanawiałam, no bo co, mój mózg stwierdził, że wyjdę na mniej głupią jak odpowiem sama na swoje bezsensowne pytanie :') Teraz pracuję popołudniami jako kelnerka, czekam na nowe zboczenia zawodowe.

Pracowałam jako listonoszka- nie raz odwiedzając mamę czy znajomych odruchowo mówiłam do domofonu: "Dzien dobry poczta!". Nie celowo:)

To się nazywa zboczenie zawodowe 😁

To ja w wakacje dorabiałem sobie w Empiku i przez pierwszy tydzień budziłem się w nocy i szybko wstawałem z łóżka, bo widziałem podchodzącego do mnie klienta. :D

Ostatnio ogladalem odcinek jak Ferdek Kiepski poszedl do pracy do fabryki gwizdkow i potem caly czas gwizdal :D

Szkola tak samo. Pare razy w nocy sie budzilam i zastanawialam "Matko! A co jak mam jeszcze jakies zadanie i o nim nie wiem? ;-;" To bylo okropne... Teraz juz tak nie mam, ale mimo wszystko rozumiem wasz stres 😞

Ja budzę chłopa w nocy słowami ,, dzień dobry , karta moja biedronka?'' Albo ,, dziękuję zapraszam ponownie'' w porywach do ,,skanowania'' poduszek nad głową 😂😁

Tak zwane zboczenie zawodowe xD

Hahaha, skąd ja to znam. Ileż to razy budziłam się w stresie, że nie nadążam z wydawaniem herbatek i shake'ów 😂