Ja w dodatku potrzebuję ludzi do funkcjonowania. Wstawania, malowania rano, kawy z jakiejś kawiarni. To wszystko poprawia mi humor, ale też trzyma psychike w dobrym stanie.

No nie bardzo, bo wtedy zazwyczaj ludzie mają swoje do zrobienia np. Lekarza, zakupy itd. Po drugie nikt nie spotyka się codziennie na mieście, bo każdy ma życie. Tu chodzi o to, że wtedy widzi się z innymi przy okazji. „Widzimy się na kamerach”, ty tak na serio???
Przystosuj się do społeczeństwa i tyle. Nikt nie będzie dla osób z fobią społeczną rezygnował z życia.

Nope, bo spotykamy się, mamy swoje grupy na social mediach, wracamy razem do domu i to nie zawsze ja nawiązuje kontakt. Takie rzeczy się po prostu wie. Napewno dorosłeś do studiów jeżeli zdrowie i jedzenie to dla ciebie wymówki?😂 Ja też często nie mogę się spotkać, bo jestem zmęczona lub mam coś do zrobienia. Naucz się reflektować i rozważać wiele perspektyw, albo utoniesz na studiach.

Dla mnie nauka zdalna jest znacznie bardziej efektywna. Stacjonarnie siedzimy w dusznych salach, czasami daleko od tablicy na której nic nie widać, prowadzacych nie słychać co mowią, bo mikrofon nie działa a uczelnia nowego nie kupi. Mając zdalne zajęcia nie tracimy czasu na dojazdy, na zajęcia oraz między zajęciami nie siedzimy bezczynnie. Jeżeli ktoś nie chce słuchać prowadzącego, to po prostu wycisza a nie gada Ci nad uchem bo mu się nudzi.

@Lingwista Trochę się zgadzam trochę nie.
Moim zdaniem wykłady jak najbardziej mogą być online:
1. Dostajesz prezentacje i nie musisz marnować papieru na pisanie monologu. Piszesz najważniejsze informacje.
2. Nie ma problemu z salą, rzutnikiem itp.
3. Nie musisz jechać specjalnie na wykład(y)

Ale!
Zajęcia laboratoryjne, ćwiczenia i projekty powinny być na uczelni.
Ja to widzę tak: wykłady poukładać w jeden dzień lub dwa ale reszta zajęć już na uczelni.

@Hvafaen ale wiesz, ze uczelnia służy do nauki, a nie jako bar dla ludzi? Przecież można się spotkać po zajęciach zdalnych i nie ma problemu, a nawet spotkać w trakcie. Ja z kolegą z grupy nie raz spędzaliśmy zajęcia razem u kogoś w mieszkaniu. W ten sposób byliśmy na zajęciach, a w przerwach sobie gadaliśmy.
Zajęcia zdalnie nie odbierają kontaktu z ludźmi ani nie zakazują.

@Lingwista Ale wiesz, że nie ma przymusu studiowania na drugim końcu Polski? Rozwiązania są różne - jeździsz, przeprowadzasz się albo wybierasz inny kierunek.

Jeśli student potrzebuje 'pilnowania' do nauki, to mam złą wiadomość. Ja nigdy nie miałam tak dobrych ocen i notatek, jak przy zdalnym nauczaniu.

No dobra, ale to że WY mieliście dobre oceny, nie oznacza że każdy je miał. Abstrahując od ocen, odcięcie i izolacja od innych nie przynoszą nic dobrego. Osobiście sama będąc aspołecznym śmieciem i średnio lubiąc ludzi byłam dużo bliżej strzelenia sobie w łeb, niż na stacjonarnych. Nie wspominam nawet o osobach, które mają jeszcze większe problemy, czy doświadczają ciężkiej przemocy w domu.

Dobre oceny bo fajnie było spisywać? Niestety tak wyglądała "smutna" rzeczywistość wielu osób, w tym studentów, którzy są tam z musu, a nie własnej chęci nauki.
Wszystko ma swoje plusy i minusy. Nauka zdalna też, chociaż moim zdaniem na więcej wad.

Nie, bo chciało mi się chodzić na wykłady na 8 rano (otworzyć laptopa w łóżku, zamiast tłuc się o 8 na drugi koniec miasta), mogłam robić screeny, nagrania i nikt nie rzucał się, że to robię. Mogłam siedzieć i wszystko wyraźnie widzieć, zamiast siedzieć w 30 rzędzie, mając widok z zepsutego rzutnika.

Jeśli ktoś nie potrafi wykorzystać sytuacji w ten sposób i trzeba go za rączkę prowadzić, żeby się czegoś nauczył, to współczuję.

@zjemcikota nie miałam zamiaru mówić do ciebie personalnie i jeśli tak to odebrałaś to przepraszam. Miałam na celu obalić argument o lepszych ocenach większości studentów w nauce zdalnej jako zalety. Niektórzy, tak jak ty, będą chętniej korzystać z zajęć. Niestety większość jaką znam to spisywali, a w najlepszym wypadku współpracowali na kolosach i egzaminach. Dlatego uważam, że dobre oceny w statystyce niestety świadczą na niekorzyść (a bardziej nagły wzrost ocen i ich ujednolicenie wśród grupy)

Podałeś jako przykład JEDNEGO KOLESIA i piszesz „wszystkim jest lepiej”, przecież to konto to buldog.

Zajęcia zdalne to marnowanie czasu, zwłaszcza jak studiujesz kierunek ścisły. Ja podczas studiów miałam sporo zajęć praktycznych jak np. spawanie, grawerowanie (na metaloplastyce), zajęcia praktyczne na chemii i masę innych rzeczy których by się nie dało zrobić zdalnie, już nie wspominając o praktykach studenckich w wymiarze 150 h. Jedyne co by miało sens zdalnie to wykłady bo nie wymagają zaangażowania ze strony studenta, wystarczy słuchać. Cała reszta odpada.

W drugim punkcie oczywiście przeszkolona*

1) oczywiście że tak. Jeżeli egzamin jest pisemny, bez kamer to gwarantuje ci, że 70/80 % będzie co najmniej współpracowało. Jeżeli chcieliby ściągać na sali to ryzykują przyłapaniem (co już odstrasza część), muszą przygotować sobie ściągi (co ich niechcący odrobinę uczy) albo chociaż być sprytni (co też jest w miarę porządaną cechą w pracy)

@Lingwista oczywiście, że tak, bo na stacjonarnych nie masz takich możliwości ściągania i nieuczenia się.

Jak to nie? Wiekszość osób leci na ściągach, prowadzący ich nie odstrasza. Ci co sie nie uczą ściąganie opanowali do perfekcji. Nie sztuką jest wykuć coś na pamięć i napisać na egzaminie, ale wiedzieć jak to zastosować. Mądry prowadzący zrobi właśnie taki egzamin.

A moim nie. Studiując zdalnie jestem w stanie pracować w zawodzie oraz zajmować się domem. Studiując stacjonarnie po powrocie padałam i od razu zasypiałam. Nie wiem jak Ty, ale ja po prostu uwielbiam siedzieć na uczelni od godziny 7.30 do 20.45 (tak mialam w ten sposób ulożony plan).

A moim zdaniem naukę zdalną nie lubią tylko osoby z adhd albo kompletni idioci. Jkaoś dużo ludzi potrafi się nauczyć dobrze podczas zdalnego nauczania. ,,Hurr durr ale ściąganie wah wah wah!". Mówicie z własnego doświadczenia?

@sasiadka, przecież studia nie są obowiązkowe, jak ktoś nie ma możliwości studiować to nikt mu nie każe. To nie jest tak, że wszystko Ci się należy i reszta świata ma się do Ciebie dostosować bo Ty masz pracę albo mieszkasz daleko. Możesz iść na niestacjonarne, możesz sobie zapracować za granicą przez wakacje i z tego co zarobisz żyć przez resztę roku studenckiego, u mnie na studiach tak studenci robili. Dorosłe życie polega na samodzielności i dokonywaniu wyborów, sama wybierasz co jest Twoim priorytetem.

@Shrekking nikt nie musi studiować, nie ma żadnego obowiązku przecież.

No dobrze, a co z nauką i innymi obowiązkami? Ja się widuję ze znajomymi podczas zajęć stacjonarnych, później nie idzie nas zebrać - ten ma lekarza, ten jakieś zajęcia, kolejne ma problem z dojazdami. Nie wyobrażam sobie wspólnej wycieczki, gdyż nie idzie się zorganizować.

Lingwista z twoich komentarzy ewidentnie wynika, że jesteś typem aspołecznego domatora. Takiej osobie jak ty pasuje życie online. Pamiętaj jednak, że jesteś w znacznej mniejszości, lydzie lubią wychodzić z domu, spotykać się z innymi, mieć życie poza internetem.
Zastanawiałeś się kiedyś jaka to tortura dla nowych studentów, którzy właśnie przeprowadzili się do miasta gdzie nie znają nikogo, ale też poznać nie mogą, bo wszystko odbywa się tylko przez internet?

Jeśli „wszystko odbywa się przez internet”, to nikt się nigdzie nie przeprowadza, tylko siedzi w swoim rodzinnym mieście.

Wrath nie wiem co ty za znajomych masz co będąc dorośli wolą się kisić z rodzicami...

Za wynajem czy akademik trzeba trochę zabulić. Po co to robić, kiedy nie trzeba być fizycznie na zajęciach?

JM, ja akurat słyszałam z wielu źródeł, że w czasie pandemii studenci wrócili w rodzinne strony, bo tak jest taniej.

Hmmm... Nie wiem... Po co ludzie wydają pieniądze na ciuchy, na imprezy, na wyjazdy? Przecież NIE MUSZĄ.

Sam kontekst komentarza był o zdalnych studiach, a przy nich jakby średnio ma sens aktywizowanie się i szukanie sobie czegoś w innym mieście, bo studiujesz z domu, więc nigdzie się nie trzeba ruszać :d Jeśli ktoś chce się usamodzielniać, no to jakby trochę inna sprawa. Sporo osób idzie na swoje w czasie studiów, ale nie jest to reguła.

@Lingwista, gdzie Ty studiujesz, że wystarcza Ci to, co masz na zajęciach? Nie masz żadnych projektów, dodatkowej literatury, prac pisemnych? Pierwsze słyszę, że wystarczy się skupić na zajęciach żeby mieć potem wolne. Przecież na studiach masz sporo pracy na własną rękę...

Psycholog to o przebiegu leczenia będzie mógł decydować jak zostanie lekarzem. W tych kierunkach śmieszny jest poziom kształcenia na I i czasem II stopniu, takie banały to powinien być poziom technikum.

Kogoś dupa piecze, miałem akurat na myśli uw. Porównaj poziom z mismapem i dopiero do ludzi się pruj. Leczenie tylko u lekarza, choćby skały srały psycholog to nie lekarz i jego kompetencje to jakiś żart.

W dodatku nie wiem dlaczego, ale gdy wykładowca zadaje pytanie łatwiej było mi się udzielać na uniwersytecie niż przez teams. A jakieś nagrywanie siebie/odpowiedzi ustne przez kamerke stresuje mnie bardziej niż te normalne, choć powinno być na odwrót.