Nie wiem na jakiej planecie Ty żyjesz, ale w normalnych rodzinach, rodzeństwo jest tak samo ważne jak partner życiowy. Nie rozumiem takiego wartościowania. Dla mnie mama, siostra i moja miłość życia, są na tym samym miejscu w hierarchii ważności.

@maowaeja nie może być tak samo ważna, bo jeśli pojawią się konflikty między oczekiwaniami swojej nowej rodziny (partnera/ partnerki) a rodziny pochodzenia to trzeba wybrać, która rodzina jest ważniejsza i która racja jest ważniejsza. Naturalnym jest, że się wybiera która rodzina jest ważniejsza: nowa założona przez siebie czy pochodzenia. Taki stan, gdzie piszesz, że jest tak samo ważna jest trudny do osiągnięcia i zakłada brak konfliktów, także brak konfliktów wynikających z różnego podejścia do pewnych tematów jak wychowywanie dzieci, podejście do pewnych życiowych tematów itp, typowe rzeczy, które wynosimy z domu (wystarczy pomyśleć ile konfliktów generuje sposób spędzania świąt). To wszystko się zderza kiedy zakładamy rodzinę i kiedy podejmujemy różne decyzje rodziny pochodzenia będą wywierały na nas wpływ. I tu jest zadanie dla nas: czy będziemy podejmować decyzje ze swoim partnerem/ partnerką czy ulegniemy wpływom rodzin pochodzenia ;)

Trochę zależy też od tego, z kim się zgadzamy w danej konkretnej sprawie. To nie musi być tak, że wybieram jedną rodzinę zawsze. To, że stanę po stronie rodziców nie musi oznaczać, że są ważniejsi dla mnie niż partner, bo następnym razem stanę po stronie partnera.
I osobiście rodzice, rodzeństwo, partner, przyjaciele to zupełnie różnie kategorie. Nie patrzę na nich tak samo, więc oni wszyscy są dla mnie najważniejsi na zupełnie różne sposoby. I to, że ktoś jest dla mnie najważniejszy, nie znaczy, że ze wszystkim co robi/postanowi będę się zgadzała. No i są pewne priorytety, jeśli dostanę telefon przed spotkaniem z partnerem, że rodzic trafił do szpitala, to wybór jest prosty - szpital (a partnera powiadomię, przeproszę, wyjaśnię sytuację, a jeśli związek jest na dalszym etapie to zaproponuję żeby pojechał ze mną).

Serio? Jedna osoba jest ważniejsza od drugiej tylko dlatego, bo w razie konfliktu trzeba trzymać czyjąś stronę? A nie trzeba trzymać strony tego, kto ma rację po prostu? Mam nadzieję, że się nie znamy w realu...

Zgodzę się z Solange. To są różne kategorie i każda z tych osób u mnie jest na pierwszym miejscu. Ale każdy na swoim pierwszym. I nie mam tak, że kocham mamę mniej niż swoją partnerkę. Odnośnie konfliktów, cóż, życie składa się też i z nich, trzeba po prostu wiedzieć jakie są Twoje wartości i zgodnie z nimi żyć. Tak jak wspomniała Solange, czasem zgadzam się z moją mamą, a czasem z partnerką. Ich relacja nie jest usłana różami, bo mojej mamie ciężko pogodzić się z faktem, że jestem w związku z kobietą, ale kocham je obie i nigdy w życiu nie powiem, że moja nowa rodzina jest dla mnie ważniejsza niż ta, z której wyszłam. Czasami bliżej mi do przekonań mamy, innym razem do mojej dziewczyny, a wtedy wybieram tę stronę, z którą ja się zgadzam. Tylko jako cywilizowani ludzie, nie skaczemy sobie do gardeł. Możemy mieć inne zdania, możemy się w czymś nie zgadzać, ale szanujemy się. I tym samym kochamy na tym samym poziomie.

To, że żona i dziecko są teraz "główną" rodziną nie oznacza, że należy całkowicie zerwać relację z innymi, prawda? Izolacja to zresztą najgłupsze, co ludzie w związkach mogą zrobić. Nie uważam, że trzeba na siłę utrzymywać relacje, ale zrywanie ich tylko przez to, że ma się nową rodzinę, jest idiotyczne.

Coztegoze2 "I tu jest zadanie dla nas: czy będziemy podejmować decyzje ze swoim partnerem/ partnerką czy ulegniemy wpływom rodzin pochodzenia" - cholernie subiektywne zdanie. Wziąłeś pod uwagę to, że nie zawsze to partner ma rację? Nieraz zdażyło mi się nie zgodzić ze swoim partnerem i przyznać rację rodzicom lub bratu. Odwrotne sytuacje też miały oczywiście miejsce. To, że ktoś jest moim partnerem to nie oznacza automatycznie, że jest chodzącą wyrocznią i muszę się z nim ze wszystkim zgadzać, nawet jeśli nie ma racji. Nie boję się mu postawić i stanąć po stronie mamy, jeśli to ona ma rację. Nie boję się również stanąć po stronie mojego partnera, jeśli to on ma rację. I jeszcze jedno - rodzina jest dla mnie JEDNA. Nie mam "swojej nowej" i "starej" rodziny. Mam babcię, rodziców, brata i partnera. Reszta to jakieś "piąte wody", a rodzina mojego partnera to dalej rodzina mojego partnera, nie moja. Nawet gdybyśmy wzięli ślub to dalej tylko jego rodzina. Lubię ich i szanuję, ale i tak uważam, że rodzinę ma się tylko jedną.

Co? Sorry, ale dla mnie i mojego brata nigdy żadne inne osoby nie były ważniejsze dla nas niż my sami. Więc mów za siebie.